Paco Buyo, en Anatomía Deportiva

Muchos recordaréis a Paco Buyo (Betanzos, 13 de enero de 1958), el gran portero del Real Madrid durante el final de la década de los 80 y principios de los 90. Llegó a ser internacional 7 ocasiones, y ahora juega en el equipo de los veteranos del Real Madrid.

Hoy, no obstante, tendrá su partido más importante. Los chicos de Anatomía Deportiva (lunes, 22h) le entrevistará, para analizar el fútbol actual, para saber qué es de él tras colgar los guantes y nos cuente su experiencia en una de las porterías más importantes del mundo.

Entrevista a Malditos Bastardos (lunes, 23:00 – 24:00)

  • El Detective: ¿Por qué ese cambio de Malo Será a Malditos Bastardos?
  • Darío: Puro marketing. Mucha gente pensará que sale Brad Pitt hablando y así obtenemos más audiencia.Fuera bromas el formato, después de más de 100 programas, estaba agotándose y necesitábamos un cambio. Por ese motivo pensamos en hacer algo diferente y dar un descanso a Malo Será.

    Esto no significa que Malo Será haya muerto, ni mucho menos, pero por el momento decidimos centrarnos en Malditos Bastardos.

  • ED: Hace poco volvimos a ver a los Zapping por el estudio José Couso. ¿Qué les pareció el nuevo estudio?
  • D: Se les veía bastante sorprendidos por cómo cambió todo. Cuac ha avanzado bastante los últimos años en cuanto a infraestructura se refiere y fue algo que les llamó mucho la atención.En la entrevista dijeron que echaban de menos el mundo radiofónico y que saben que tienen las puertas abiertas de Cuac. Ojalá podamos volver a verlos otra vez en los estudios de José Couso pero esta vez haciendo un programa.
  • ED: Virtudes y defectos de vuestro programa.
  • D: Vayamos primero por los defectos. Al estar empezando con un nuevo formato nos costará un tiempo adaptarnos y eso se nota en el resultado final.Nuestro principal problema es el control del tiempo. Hagamos lo que hagamos siempre nos faltan unos 10 minutos más para poder terminar de contar todo lo que queremos.

    Como virtud podemos decir que hablamos de temas diferentes cada programa, por lo tanto no se hará monótono. Además la sección de entrevistas puede dar mucho de sí y, dentro de unas semanas, puede ser que podamos hablar con alguien conocido por muchos de nosotros 🙂

  • ED: ¿Qué programas de Cuac escuchais más habitualmente?
  • D: En general intentamos escuchar todos los programas, aunque es algo muy difícil. Los que más seguimos son el Desinformativo, Zona Gaia, Anatomía Deportiva, Alegría, ¿Y si no de qué?… y esporádicamente y cuando podemos, el resto de la parrilla de CuacFM, que es muy buena y variopinta, como tiene que ser.
  • ED: ¿Por qué hay que escuchar Malditos Bastardos, cada lunes a las 23:00 horas?
  • D: Dado el panorama que estamos pasando actualmente siempre es bueno reírse (aunque sea de nosotros). Así que ya sabéis, si queréis desconectar del mundo y pasar un rato entretenido antes de ir a dormir, el lunes de 23:00 a 00:00 tenéis una cita con Malditos Bastardos.

Entrevista a Radiovisual (martes, 16:00 a 17:00)

  • El Detective: Dun programa de humor (Sopas con onda) a un divulgativo. ¿Como se vos ocorreu a Gutier Rolán e a ti (Víctor Grande) pegar ese cambio?
  • Radiovisual: Por dúas razones, por un lado polo sinxelo “cambio”. Sete anos facendo programas de humor… non digo que sexa cansado, senón que me apetecía probar novos formatos. E por outro lado, o noso traballo/paixón. Nós traballamos no sector audiovisual a pequena escala e nos apaixoa este mundo. Apetecíanos aunar os conceptos de produccións mainstream e pequena producción da nosa terra, sin comparacións, simplemente mezclados para entreter e ensinar aos nosos oíntes o que non se ve nin se oe tralas cámaras ou as bambalinas. Queremos que o resultado final sexa unha mezcla de divulgación e entretenimiento, porque no fondo, un programa de radio é outro formato audiovisual máis que debe cumplir ese obxectivo.
  • ED: ¿Como vedes o panorama audiovisual galego?
  • R: Galicia, por sorte, é cuna de grandes creadores e proba de iso é a cantidade de festivales do sector que hai por toda a nosa xeografía. Contamos con pequenas e grandes productoras que están facendo traballos magníficos, que ademáis, por sorte outra vez, están sendo recoñecidos a nivel internacional. Queremos contactar tanto cos grandes como cos máis pequenos para que nos mostren o talento que hai na nosa terra e xa, pensando nos máis pequenos, queremos ofrecerlles unha plataforma máis desde a que promocionar as súas creacións.
  • ED: Coméntanos as virtudes e defectos do teu programa:
  • R: Todavía estamos calentando motores. Fixemos un piloto para probar o formato y recibimos as primeiras críticas. Boas e malas. Virtudes, diría que é un formato innovador en Cuac FM, sobre todo en canto a contidos, aínda que me consta que nalgún programa como Arquivos de Son, se fala de curtametraxes galegos nalgunha ocasión. Na nosa emisora houbo programas de cine, pero quizáis non tiveron cabida espazos nos que se analicen en profundidade aspectos puramente técnicos, con debates e análisis e sobre todo explicacións de por que unha creación é así. Outra virtude que queremos explotar son as entrevistas no estudo con xente do sector audiovisual, que podremos ter grazas aos contactos que temos co mundillo.E defectos, comentáronnos que nos falta un pouquiño de ritmo, que non deberiamos abusar da música jazz de fondo e que probablemente non podamos facer o noso programa tódalas semanas por motivos laborais, aínda que trataremos de ofrecer sempre un programa de calidade, con contidos interesantes e cun compoñente didáctico, para un amplo espectro de oíntes.
  • ED: ¿Qué programas de Cuac FM escoitas máis habitualmente?
  • VG: Somos fans de Periscópicos, en canto a programas de humor, porque nos encanta o humor intelixente con toques surrealistas. Ademáis, nos gustan outros programas culturais como Arquivos de Son, de crítica como Alegría e monográficos como El Detective. En canto a programas musicais, parécenos que en Cuac FM hai tanta calidade e orixinalidade que resulta dificil decantarse. Desde un clásico como Resaca Musical ata os máis modernos Nin Puta Idea ou Juventud Moderna. Realmente non escoitamos programas concretos con asiduidade, escoitamos Cuac FM con asiduidade, e cada vez que o 103.4 se cola na nosa radio, é unha sorpresa o que nos encontramos.
  • ED: Por último, dinos por que os oíntes deben escoitar Radiovisual cada martes de 16 a 17 horas.
  • R: Vos invito a que nos escoitedes, agora que estamos comezando, e sobre todo se vos gusta comprar as edicións de coleccionista das vosas series e películas favoritas, porque a nós si, nos gusta ver máis alá dos 40 minutos que dura un capítulo e nos gusta coñecer a todos esos tipos raros que hai detrás das cámaras e que xamáis nos paramos a ler nos títulos de crédito. Ademáis, como unha parte importante do programa lla dedicamos ao sector audiovisual galego, creo que pode servir para que todas esas pequenas e grandes produccións que nunca se ven en televisións xeralistas, podan chegar a máis xente. Non é pouco ao que aspiramos, pero nos fai ilusión.

Entrevista a Nin Puta Idea (sábado, 21:00 – 22:00)

  • El Detective: Nin puta idea é un programa de recente creación. ¿Cal foi a vosa primeira impresión ó chegar ó Estudio José Couso de Cuac FM?
  • Germán:Particularmente a min as cabinas técnicas soanme lugares familiares, xa que profesionalmente son técnico, e vocacional e semiprofesionalmente son músico e tanto as dos técnicos como os locais de ensaio/gravación soen ser moi parecidos tanto en dimensións como en materiais, olores, instrumental, etc.Este estudo en particular non foi un lugar descoñecido para nós, xa temos subido noutras ocasións, por diferentes motivos. Case que agora, inda que pareza pronto dicilo, xa é como estar na casa.
  • Xoán: A impresión que me causou o estudio, moi boa… e a sensación minha ao facer o primeiro programa (e o segundo,e o terceiro)penso que nervios e ilusión por comezar.
  • ED: Aínda que o título pode dar algunha pista, resumide brevemente de qué vai o voso programa.
  • G: Dende a humildade do “non saber”, queremos coñecer propostas novas, tomarlle o pulso a escena e a criatividade galegas. Gostaríanos falar de todo aquelo que, todavía, non temos nin puta idea, pero de non poder ser (se os ouvintes non participan unha semana) falar das cousas que nos gustan buscando a información do xeito máis simple e direito, o que faría calquera que non ten nin puta idea.
  • X: Coma recén nados, aínda estamos a dárlle forma a algunhas ideas pra futuras seccións, pero basicamente no programa vai soar música independente (ou non) Galega e internacional e imos falar de teatro e cine, tamén de corte non convencional, e tanto galego coma do mundo mundial.
  • ED: ¿Cales son as vosas virtudes e defectos, como programa?
  • G: As virtudes son dúas… pero non me lembro dos seus nomes, tiñan o pelo negro e saían con gafas de sol nun programa casposo de antena tres creo…Os defectos, para min son, que todo o que queremos contar queremos sempre incluilo nunha edición. Cando, aprendendo dos grandes mestres inda vivos, sempre podemos facer capítulos. A pega é que seguirlle a pista a un capitulo monográfico de semana en semana, parece un pouco complicado.Outro defecto e o perfeccionismo. Non ter nin idea, non implica facer as cousas de calquera xeito. A min gústame o acabado fino e non me conformo facilmente. Se hai que cambiar algo cada edición ate que quede ao gusto, pois cambiarase. Nada de conformarse.
  • X: Defectos, nengún. E virtudes tampouco… En serio, os defectos pois suponho que os propios de dous habitantes do planeta Nin Puta Idea que nunca fixeron radio. É un programa sen máis pretensións que pasalo ben e compartir cousas que nos parecen interesantes.
  • ED: ¿Que programas de Cuac FM escoitades máis frecuentemente?
  • G: Sorprendeume Juventud Moderna, pola variedade e o carisma do locutor. Pareceme interesante aprender sempre algo de temas que xa coñeces pero non lles prestaches suficiente atención.O meu favorito de todos xeitos é “El Desinformativo“. Gustanme tódolos participantes, penso que se complementan e que sempre sacan noticias moi interesantes potencialmente polémicas ate que os mesmos críticos do programa traen a colación asuntos que afondan no meollo destas. Logo conseguen que deas un novo punto de xiro acerca das novas informativas. Realmente esclarecedor.
  • X: Ríome moito cos rapaces de ¿Y si no de qué?, infórmome co El Desinformativo, e gosto da Juventud Moderna. Tamén tenho escoitado BSO, El Complejo Lambda, Alegría, Zona Gaia, El Imperdible, Chanfaina Bizarra, Music Box e outros companheiros…
  • ED: Finalmente, ¿como animaríades aos oíntes para que escoiten “Nin puta idea”, cada sábado, de 21 a 22 horas?
  • G: Xusto antes de sair a tomar unha copiña, ou mentres estás ceando… ou se xa estás quencendo motores na casa, dándolle duro na parque, na praia, no ordenador… da igual de onde sexas… si Australia ás 5 da mañá ou Chile ás 5 da tarde… tódolos Sábados, de 9 a 10 da noite, unha cita ineludible coa cultura independente na Cuac FM.E tamén dous ovos duros (mellor catro que se non deixamos un ovo mol cada un).
  • X: Venha rapaces, ánimo que só dura unha hora…

Entrevista a El sonido rabioso de la Juventud Moderna (martes, 18:00 a 19:00, y viernes, 19:00 a 20:00)

  • El Detective: ¿Por qué crees que atrae tanto la música de los 50, 60… a tantos hombres y mujeres de nuestro tiempo que no vivimos aquella época?
  • Fran Le Responsable: Más allá de los tupés, flequillos, cuero y trajes estrechos, debe ser porque fue una época de revoluciones; la era espacial, la bomba atómica. Poco después, la revolución sexual. Todo de lo que hablamos, el rock ‘n’ roll viene de esa insatisfacción, de no follar o no hacerlo todo cuanto querrías. Los jóvenes se hartaron de matarse tras dos terroríficas guerras mundiales y aprendieron que para seguir ese legado de padres y abuelos, mejor forjarse una identidad propia, por muy naif, nihilista, perecedera o ingenua que fuese. En los países civilizados la muchachada dispuso por primera vez de dinero y una industria del ocio enfocada hacia ellos, con el cine y la música en cabeza. Juventud Moderna se centra en los nuevos ritmos que desataron a aquellos que en Europa o América en 1955 o 1970 eran teenagers; el twist, la modernización de la canción popular italiana o francesa, los sonidos tropicales y sobre todo el rock ‘n’ roll. Cuando esos rapaces se hicieron adultos, se convirtieron en padres y jefes de ese sistema contra el que se habian rebelado, sabían muy bien cómo anular a los que como ellos actuaron, de ahí que ese movimiento juvenil sea irrepetible lo mismo que sus productos, música entre ellos. El coñazo del Mayo francés acabó con todo porque cometieron el error de tomárselo demasiado en serio y olvidar el sagrado principio no-igualitario de que hay cosas que molan y otras que no. A partir de 1968 todo ha venido en repetirse, e incluso las propuestas musicales mas vanguardistas de aquel año continúan siéndolo aún hoy. Sin meternos ya en Cage, Stockhausen o la música concreta de diez años antes.
  • ED: De la música actual, ¿qué grupos o cantantes son de tu gusto?
  • F: Cuando era más jovencito seguía a gente como Astrud, La Costa Brava, Sidonie, la Elephant Band y los fabulosos dos primeros de Deluxe. Siento gran lástima por quien hace música hoy día, porque tiene que meterse codazos con otros muchos que al igual que ellos lo tienen todo hecho, porque no me van a decir nada nuevo -salvo mostrar su talento, que lo hay- y porque cualquiera puede comprarse una guitarra y grabar con su PC. La visión aristocrática del arte -sólo para y por quien puede permitise pagárselo y ser cool- ha desaparecido y con ella toda la gracia del asunto. Es lo que hablábamos antes, ahora todo el mundo folla y eso no es justo. Es una perversión. Sólo les corresponde a los jóvenes y a los hermosos.Ahora prefiero a bandas de revival o a aquellas que continuan en activo, aunque lo que me pone es rebuscar entre vinilos recién salidos de algun desvan o delirantes recopilaciones que salgan de entre ese inframundo.
  • ED: ¿Qué virtudes y defectos destacarías de tu programa?
  • F: Juventud Moderna es un programa totalmente bipolar, y por eso todo plus puede ser un minus. Para empezar es programa desfasado en el tiempo y el espacio, habla sobre cosas sobre las cuales nadie tenía pensado hacerlo cuando surgieron: es la constante en la cultura popular. También pretendía, en inicio, imitar vilmente a las radios piratas que emitían desde barcos a comienzos de los sesenta en UK y ha acabado cobrando personalidad propia, de modo que no es un programa musical unitario, aunque tampoco monolítico. Intenta tomárselo todo a coña, que hablamos de música ligera-popular indigna de atención académica, pero serpentean momentos peligrosamente serios.Pero por encima de todo Juventud Moderna es una declaración de amor, desde que suena la batería de obertura hasta los vientos del cierre, a la música y a la vida. Es un programa hecho con el corazón abierto, los pelos arizados cuando no en carne viva.
  • ED: ¿Qué otros programas de Cuac FM escuchas con asiduidad?
  • F: Siempre tengo un oido para la programacion musical de Cuac, para saber donde nos movemos; me agrada cómo esta hecha la Resaca Musical y en Inframundo siempre conozco algo de lo que debo.No me pierdo los espacios que me preceden o continúan, como A Fume de Carozo o Recendo los Martes, igual que Penalti e Expulsión y Arquivos de Son los Viernes.

    Tampoco ando lejos cuando emiten programas tan bien hechos y escuchables como El Complejo Lambda, y además de por eso la temática de Zona Gaia o La Gran Armada son de escucha obligada. Para momentos de pintoresca elevación, me pongo Revolución en vena, sin limón.

  • ED: Danos razones por las que debemos dejarnos envolver por El sonido rabioso de la Juventud Moderna cada martes (18:00) y cada viernes (19:00).
  • F: Juventud Moderna es fácil y bonito de escuchar: cada bocanada de aire delante del micro viene directitita de las vísceras y cada tema seleccionado no es una grabación cualquiera. Sumado a eso pretende ser un programa musical de calidad que tanto se aleja del tópico y el típico como elude la hiperespecialización o el culturalismo. Para mas coña se mejora a cada emisión. Cuando me plante delante del micro por primera vez estaba enamorado de los ritmos modernos pero pronto comenzó a ponerme, casi de sorpresa, esto que llamamos la radio y espero que este adulterio lo note quien escuche El sonido rabioso de la Juventud Moderna en Cuac FM.

Entrevista a Resaca Musical (algunos martes, 20:00 a 22:00)

  • El Detective: Levades en Cuac FM desde 2006: faládenos un pouco da vosa evolución na emisora nestes anos.
  • El Detective: Lleváis en Cuac FM desde 2006: habladnos un poco de vuestra evolución en la emisora en estos años.
  • Resaca Musical: Pois ao principio tiñamos tan só unha hora os xoves ao mediodía, e co paso das tempadas fómonos consolidando na tarde dos martes e ampliamos o noso tempo a 2 horas. A evolución en canto aos contidos é máis ou menos a esperada, co tempo uno vai madurando, do mesmo xeito que o programa. Entraron seccións que quedaron para ben, outras que quedaron no esquecemento ou que sufriron mutacións xenéticas de selección natural. E malia non desprender verborrea e elocuencia cremos que o programa non sae tan mal.
  • Resaca Musical: Pues al principio teníamos tan sólo una hora los jueves al mediodía, y con el paso de las temporadas nos fuimos consolidando en la tarde de los martes y ampliamos nuestro tiempo a 2 horas. La evolución en cuanto a los contenidos es más o menos la esperada, con el tiempo uno va madurando, al igual que el programa. Entraron secciones que se quedaron para bien, otras que se quedaron en el olvido o que sufrieron mutaciones genéticas de selección natural. Y a pesar de que no derrochamos verborrea y elocuencia creemos que el programa no sale tan mal.
  • ED: Sodes un dos programas da emisora que máis coida a súa propia web. De que adoitades falar nas noticias da mesma?
  • ED: Sois uno de los programas de la emisora que más cuida su propia web. ¿De qué soléis hablar en las noticias de la misma?
  • RM: A verdade é que entre o deseño e sobretodo os contidos que temos, dedicámoslle unha chea de horas á nosa web. Pomos noticias de todo tipo: lanzamentos, artistas noveis, vídeos, concertos, festivais, críticas de discos… O curioso da nosa web é que empezou como un apéndice do programa de radio, pero a día de hoxe é nosa parte máis visible. O máis importante é que cubrimos un abanico moito máis grande que na radio, porque a maioría de contidos que ofrecemos non están relacionados co programa (ou máis ben relacionados co que ocorreu en cada programa, que sería o habitual neste tipo de webs).
  • RM: La verdad es que entre el diseño y sobretodo los contenidos que tenemos, le dedicamos un montón de horas a nuestra web. Ponemos noticias de todo tipo: lanzamientos, artistas noveles, vídeos, conciertos, festivales, críticas de discos… Lo curioso de nuestra web es que empezó como un apéndice del programa de radio, pero a día de hoy es nuestra parte más visible. Lo más importante es que cubrimos un abanico mucho más grande que en la radio, porque la mayoría de contenidos que ofrecemos no están relacionados con el programa (o más bien relacionados con lo que ocurrió en cada programa, que sería lo habitual en este tipo de webs).
  • ED: ¿Que virtudes e defectos ten o voso programa?
  • ED: ¿Qué virtudes y defectos tiene vuestro programa?
  • RM: Defectos ten moitos, para empezar que non está todo o preparado que nos gustaría e que o podcast non está todo o actualizado que debese, porque somos un persoal moi reducido, ocupado e por que non dicilo… algo vago tamén. ¿Virtudes? iso é aínda máis complicado. Creo que nosa maior virtude é que somos un programa independente, que pon a música que quere. Vaia, ao final non era tan difícil.
  • RM: Defectos tiene muchos, para empezar que no está todo lo preparado que nos gustaría y que el podcast no está todo lo actualizado que debiera, porque somos un personal muy reducido, ocupado y ¿por qué no decirlo? algo vago también. Virtudes… eso es todavía más complicado. Creo que nuestra mayor virtud es que somos un programa independiente, que pone la música que quiere. Vaya, al final no era tan difícil.
  • ED: ¿Que programas da emisora escoitades máis habitualmente?
  • ED: ¿Qué programas de la emisora escucháis más habitualmente?
  • RM: Escoitamos pouco a radio habitualmente, xa que a escoita compulsiva de música se cerne sobre nós en todo momento e pouco espazo queda para deixar fluír as ondas hertzianas invasoras fóra dalgúns boletíns informativos. En canto a Cuac, pois non se salva desta excepción. Algunha vez escoitamos algúns programas, ou máis ben anacos de programas, e os máis atractivos para nós adoitan ser os programas musicais (como non!) e os especializados, como O Complexo Lambda ou CrossOver. En canto aos programas de variedades e variados (ás veces tamén chamados “magacíns”, que parece que queda moito máis profesional) nunca nos interesaron demasiado.
  • RM: Escuchamos poco la radio habitualmente, ya que la escucha compulsiva de música se cierne sobre nosotros en todo momento y poco espacio queda para dejar fluír las ondas hertzianas invasoras a excepción de algunos boletines informativos. En cuanto a Cuac, pues no se salva de esta excepción. Alguna vez hemos escuchado algunos programas, o más bien trozos de programas, y los más atractivos para nosotros suelen ser los programas musicales (¡como no!) y los especializados, como El Complejo Lambda o CrossOver. En cuanto a los programas de variedades y variados (a veces también llamados “magacines”, que parece que queda mucho más profesional) nunca nos han interesado demasiado.
  • ED: Por último, ¿por que deberiamos escoitar Resaca Musical, cada martes, de 20 a 22 da tarde?
  • ED: Por último, ¿por qué deberíamos escuchar Resaca Musical, cada martes, de 20 a 22 de la tarde?
  • A verdade é que non deberías, hai demasiadas probabilidades de que a música que poñamos non che guste. Falamos sólamente de música e dos grupos que pomos, non temos reporteiros nin invitados dicharacheros e aínda por encima somos uns aburridos, así que como podedes apreciar non se trata dun cóctel moi apetitoso nun primeiro sorbo. Así de primeiras non temos ningún factor que poida enganchar ao público en xeral, pero encántannos as minorías, que sería do mundo sen elas? En fin, supoño que quizais se tan só che interesa a música, ou es un perroflauta alternativo quizais atopes algo que che guste do noso programa e deberías escoitalo. Á fin e ao cabo, ¿por que deberías quedar só coa música que xa coñeces?
  • La verdad es que no deberías, hay demasiadas probabilidades de que la música que pongamos no te guste. Hablamos sólamente de música y de los grupos que ponemos, no tenemos reporteros ni invitados dicharacheros y aún por encima somos unos aburridos, así que como podéis apreciar no se trata de un cóctel muy apetitoso en un primer sorbo. Así de primeras no tenemos ningún factor que pueda enganchar al público en general, pero nos encantan las minorías, ¿qué sería del mundo sin ellas? Bueno, supongo que quizás si tan sólo te interesa la música, o eres un perroflauta alternativo quizás encuentres algo que te guste de nuestro programa y deberías escucharlo. Al fin y al cabo, ¿por qué deberías quedarte sólo con la música que ya conoces?.

Entrevista a Maquetas Cuac 2010 (miércoles, 19:00 a 20:00)

  • El Detective: Ozzy de Castro y Fran Le Responsable presentan este programa junto a Lolo Ramas y el Sr. Garou. ¿Cómo surgió la idea de hacer un programa con las 67 maquetas más votadas del XII Concurso de Maquetas de Cuac FM?
  • Ozzy: La idea surgio hablando con Tomi Desastre; él me propuso hacer un programa con las maquetas que habían llegado, ya que este año llegaron 151 y es todo un récord (lo siguiente fue liar a Lolo para que me acompañara en esta aventura). Había que darles difusión. Yo decidí que iba a poner todos los grupos que tuvieran algun punto en las votaciones de los jurados, pero me salieron 80 y tantos grupos; entonces decidí que los grupos con 1 punto, 2 puntos y 3 puntos se tenían que quedar fuera y así me quedaron 67 grupos. Vamos a hacer una especie de programa tipo: “67 al 1” jejeje y tenemos pensadas alguna que otra sorpresita que todavía no puedo desvelar para este maravilloso experimento musical.
  • Fran Le Responsable: ¡Porque nunca tenemos suficiente con esta maravillosa musica!
  • ED: Este año se batió el récord en cuanto a cantidad de maquetas presentadas al Concurso. ¿qué nivel de calidad tienen los participantes?
  • O: Puedo decir que la calidad es bastante alta, hay grupos que ya se han ganado un hueco en mi corazón y en mi vida.
  • F: El nivel es sorprendentemente alto, las 67 bandas y solistas pueden estar francamente orgullosos. Podemos decir que todos tocan bien sus instrumentos y se tienen la leccion aprendida, por lo menos de lo que han estudiado y les han preguntado.
  • ED: Ahora suelo preguntar por las virtudes y los defectos de cada programa. SABIENDO que no hay desventajas, ¿qué ventajas conlleva el presentarse al Concurso de Maquetas que cada año organiza Cuac FM?
  • O: La ventaja más clara de presentarse es que su música va a formar parte de Cuac FM, y formar parte de Cuac es lo más grande; y luego los finalistas tienen un buen pellizco para sus bolsillos, cosa que también es importante.
  • F: ¡Qué mejor para alguien que muestra su arte que el que haya alguien que sea receptivo! Y si ese alguien encima puede hacerlo llegar a más seres humanos con sensibilidad? El mundo se hace maravilloso!
  • ED: Ya que hablamos de música, ¿cuáles son los mejores programas musicales que ha habido y hay en Cuac FM?
  • O: A mí me gustaba mucho uno que se llamaba CUAC¨N¨ROLL, que hace unos años que ya no emite…un saludo si lees esto compañero.
  • F: ¡Todo aquel que diga: “buenas noches bienvenidos, hijos del uack and uol!
  • ED: Por último, ¿por qué hemos de ir, el 1 de mayo a las 22:00, a la Sala Mardigras a presenciar en directo la Final del Concurso de Maquetas de Cuac FM?
  • O: Porque si quieres apoyar la música, lo primero es apoyarla desde la base, porque de 151 grupos los dos finalistas os podéis imaginar que suenan de PUTA MADRE, y que por tres euritos que cuesta ya me diréis que problema hay…
  • F: Vamos a asistir a un autentico combate a muerte entre dos fabulosos conjuntos que querran dar lo mejor de sí, además de la magica atmósfera que envuelve a todos los eventos Cuac y que sulibeya a todo al que la respira. ¡Sin contar que la pinchada posterior puede ser la fiesta!

Entrevista a El Oasis (martes, 22:00 a 23:00)

  • El Detective: Uno de los programas veteranos de Cuac FM: ¡Desde 2004, nada menos! ¿Podríais resumir vuestra trayectoria en Cuac FM?
  • El Oasis: En primer lugar hola a todos/todas los amigos de CUAC 🙂 y gracias Fernando por hacernos esta entrevista 😉 Resumir en unas palabras más de 6 años de ilusiones y trabajo es muy difícil… La verdad El Oasis ha sido un programa muy fiel a CUAC FM y ahí estuvimos siempre, excepto en las vacaciones de verano, que todo sea dicho, siempre dejo al equipo descansar bastante tiempo en esta estación 😉 . En cuanto a los contenidos del programa, es cierto que ha ido evolucionando en cierta manera, pero lo esencial sigue estando ahí. Siempre cambia alguna sección de un año a otro, pero las que mejor funcionan, como por ejemplo la sección de poesía, ahí están desde Enero del 2004. También han pasado muchos amigos por El Oasis, que por trabajo u otras circunstancias tuvieron que abandonar el programa, pero siempre que pueden, vuelven de visita. Aunque tanto Eli, Marta y yo, ya hemos estado desde la primera temporada, y tenemos fotos que lo demuestran 😀
  • ED: Uno de los temas que destacan de vuestro programa es que soléis incluir canciones de algún grupo que haya participado en Eurovisión, certamen que, intuyo, os gusta bastante (de hecho, Samuel se presentó como candidato a representar a España en dicho festival, en 2008, 2010…). ¿Por qué os gusta tanto Eurovisión?
  • EO: En primer lugar tengo que decir que a quien más le gusta Eurovisión es a mí (Samuel). Aunque como pasa en todo, siempre hay canciones que te gustan y canciones que no. Y también tenemos que dejar claro que en nuestro programa suenan muchos estilos musicales, incluso ópera! :-)La verdad podría darte varias razones por las que ponemos canciones de Eurovisión:
    1.- Tenemos una gran variedad de canciones y grupos musicales entre los que seleccionar música, desde 1956 hasta 2010 (y los que quedan). Podemos escuchar desde el pop setentero de ABBA o el hard rock del grupo finlandés Lordi, pasando por pop, country, ritmos Folk de toda Europa…
    2.- Es música de toda Europa que no se escucha fácilmente en otras emisoras de radio españolas, nos gusta poder acercar la cultura musical balcánica, nórdica o mediterránea, y no quedarnos sólo con lo que ya nos ofrecen en otros programas.
    3.- Además tienen el valor añadido de que siempre nos permite comentar si nos pareció justa o no su clasificación, cuánto tengo yo discutido con Marta por varias canciones… jejeje
    4.- Por último, la mayoría de estas canciones tienen una duración aproximada de 3 minutos, lo que me parece la duración ideal para las canciones de un programa de radio, si fueran más largas habría que recortarlas o corres el riesgo de que la audiencia pierda interés en lo tratado en el programa. (Si es que aquí somos más prácticos de lo que parece! 🙂
  • ED: ¿Qué virtudes y defectos tiene vuestro programa?
  • EO: La mayor virtud de nuestro programa es lo auténtico que es. En la vida real somos así, hablaríamos del mismo modo estando en un bar tomando algo que como lo hacemos en antena y realmente es nuestra amistad la que une el programa y hace que siga funcionando durante tantos años.Otra virtud es lo sencillo que es (¿verdad Dani? 😉 . No queremos que nadie se rompa la cabeza durante la hora que dura nuestro programa, buscamos que los oyentes puedan desconectar un rato de sus problemas y pasar un rato agradable escuchándonos, y ¿por qué no? aprendiendo cosas curiosas como quién inventó el papel higiénico o el tenedor…, 😀 También hablamos claro con respecto al cine que hay en cartelera, dando nuestra sincera opinión, y hay que decir que no siempre estamos de acuerdo 😉 Que con lo caro que es el cine hay que estar muy seguro de lo que se va a ver…Y lo más importante del programa, mis dos compañeras, Eli y Marta, que son dos chicas maravillosas y todo lo bueno que puedo decir de ellas es poco:-) Sin ellas El Oasis no sería lo mismo y me siento muy orgulloso de poder tenerlas en el equipo. (Espero que ningún otro programa les haga una oferta mejor y se vayan a la competencia!)

    Y como defecto… no sé. A un “hijo” no le sueles ver defectos. 😉 Tal vez pueden decir que somos demasiado naturales en nuestro programa, que deberíamos tener todo más medido, un guión con las palabras exactas que vamos a decir, pero aunque para algunos sea u defecto, nosotros seguiremos apostando por la espontaneidad y la naturalidad, aunque siempre sea dentro de un orden, claro.

  • ED: ¿Qué programa de Cuac FM seguís más asiduamente?
  • EO: La verdad por falta de tiempo, por el trabajo y los estudios, no podemos estar conectados a CUAC FM todo lo que nos gustara, aunque siempre que podemos, intentamos escuchar algo. Los programas que más he escuchado hasta ahora son Café con Gotas, que aunque es a la hora de la siesta intento seguir, no todas las semanas, pero sí con cierta frecuencia. Y también el programa vecino de los martes Resaca Musical, que siempre me pilla en el coche y voy escuchando sus propuestas musicales. El resto, aunque nunca fui capaz de conseguir una hora entera para estar escuchando un programa completo, sí que he escuchado algún fragmento y seguiré intentando escuchar más 🙂
  • ED: Finalmente, dadnos razones para que, cada martes de 22:00 a 23:00, nos instalemos bajo las palmeras para escuchar El Oasis.
  • EO: Puedo deciros que en El Oasis conseguiréis desconectar de los problemas y además de pasarlo bien y desestresaros, siempre podréis aprender algo nuevo, cosa que no sucede en todos los magazines, pero la razón principal es porque El Oasis es una reunión de amigos. Pienso que todos los que se acerquen a nuestro rinconcito en las ondas podrá comprobar que realmente hay una amistad sincera entre todos los miembros de El Oasis, y aquí siempre hay lugar para el que quiera unirse y pasar una hora agradable en nuestra compañía. También estáis todos invitados a acompañarnos en el grupo de Facebook “EL OASIS – CUAC FM” y en nuestro podcast, para escuchar nuestro programa a cualquier hora, cualquier día, del que podréis encontrar un enlace en la web de CUAC.Muchas gracias a todos/todas por vuestra atención y hasta pronto! 😀

Entrevista a Así de Claro (sábado, 16:00 a 17:00)

  • El Detective: ¿Cómo conocisteis Cuac FM? ¿Cómo se os ocurrió hacer un programa de radio?
  • Sara: El año pasado una de nuestras compañeras, Eva, nos comentó que unos amigos suyos estaban haciendo un programa de radio en una emisora comunitaria de Coruña, la verdad es que no sabíamos mucho más. Todas estabamos estudiando periodismo y lo de la radio nos tiraba mucho, y tenemos que decir que en Cuac hemos aprendido bastantes más cosas sobre la radio que en la facultad.
  • Sandra: Resulta que una de las chicas que colaboraba la temporada pasada con nosotras, conocía a los chicos de Absenta 90, así que nos propuso hacer un programa en CUAC y nos pareció una idea muy interesante.
  • ED: Así de claro es uno de los pocos programas llevados íntegramente por mujeres. En Cuac FM son mayoría los programas llevados únicamente por hombres o, en menor medida, mixtos. ¿Cómo animaríais a otras mujeres a que se apunten a hacer un programa en esta, nuestra emisora?
  • Sara: Animamos a cualquier persona, sea hombre o mujer, mayor o pequeño a que haga un programa en Cuac FM; es una experiencia única. Pero ya que citas lo de las mujeres, es cierto que existe muchísimo potencial escondido entre el género femenino y lo que hay que hacer es animarlas a tomar la iniciativa (que es lo que más cuesta) y explotar todo ese talento a través de las ondas. Las mujeres todavía tenemos muchas cosas que contar.
  • Sara: Jajaja, bueno, nosotras somos todas chicas porque somos las únicas de la facultad que vivían en Coruña o alrededores, así que el hecho de que seamos todas mujeres, fue pura casualidad, pero en fin, estaría bien escuchar más voces femeninas y que éstas, a su vez sean voces reconocidas en la emisora.
  • ED: En vuestra web os calificais como “el mejor programa que ha habido en la radio en los últimos siglos”. En base a eso, resumid un poco vuestras virtudes. Y algún defectillo que encontréis por ahí.
  • Sara: Así entre nosotros, tenemos muchos más defectos que virtudes. Pero incluso los defectos son los que hacen especial Así de claro. Una de las características del programa es la espontaneidad, esto que a veces puede llegar a ser un enorme defecto en aspectos técnicos, es en sí mismo una gran virtud dado la frescura que otorga.
  • Sandra: Bueno, defectos muchos. A veces se nos cuelan gazapos porque nos olvidamos de cerrar el micro, o nos perdemos en el guión. Además, tampoco tenemos mucho tiempo para preparar los programas, porque nosotras venimos desde Santiago y andamos muy liadas, ¡pero siempre nos lo pasamos muy bien escribiendo las secciones y mejor aún locutando!
  • ED: ¿Seguís algún otro programa de Cuac FM? ¿Cuál?
  • Sara: No seguimos ningún programa en especial, pero sí que nos gusta escuchar Cuac FM en general, de vez en cuando, cuando nuestras tareas estudiantiles nos lo permiten.
  • Sandra: La verdad es que no tenemos mucho tiempo para hacerlo. Normalmente antes de los Oscuac escuchamos algo de nuestra competencia, ¡pero bueno, no vamos a mentir al respecto!
  • ED: Dadnos razones por las que Así de claro DEBE ser escuchado por los oyentes todos los sábados de 16:00 a 17:00.
  • Sara: Porque igual aprender no aprenden mucho, por no decir nada; pero diversión nos sobra para todos.
  • Sandra: Porque despues de comer a todo el mundo le apetece reirse un rato sentado en el sofá, o simplemente enterarse de cosas curiosísimas que son muy divertidas.

Entrevista a Alegría (jueves, 16:00 – 17:00)

  • El Detective: Facédenos un breve repaso da vosa historia na emisora, como chegáchedes a xuntarvos en Alegría; incluide a orixe dos motes Desastre, Ulalume e Bugalú.
  • Mariano Enrique Fernández Cabarcos, alias Mr. Bugalú / El Hacedor de la Mesa de Mezclas: Puf, todo empezó con los dinosaurios. Tomi y yo somos fundadores, con lo que estábamos desde el principio, y siempre hemos hecho programa juntos. Primero fué “El lado oscuro del corazón“, luego “Bugalú” (de ahí el alias) y al final “Alegría“. El primero era un programa eminentemente literario, el segundo un magazine y el tercero es un desahogo en el que tratamos de dejar al descubierto una ínfima parte de la sinvergüencería residente en la política y en los medios, que es mucha y variada. Relaja muchísimo.
  • Tomás Legido Sánchez, alias Tomi Desastre: ¿Un breve repaso? jajajaja. 15 años, una causa (hay que tener en cuenta que en junio de 1995 constituimos la asociación y hasta marzo de 1996 curramos pero no sonaba nada). El repaso es que gracias CUAC he conocido gente cojonuda, temas de los que no tenía ni idea. Y he hecho de todo. Desde pasar la escoba a reunirme con un Director general de la Xunta y con la gente estupenda de la ReMC, de Regarlic, entrevistar a personas fantásticas… ¡Qué tiempo más bien empleado, carallo!Tomi Desastre nació en mi época de cantautor (en inglés, con incursiones en el gallego y castellano). Hay una canción de un tipo de A Rúa que se llama Magín Blanco, editada en la banda La Rosa, titulada “Soy un desastre”. Mola la letra. Yo era malo como cantautor. Así que Tomi Desastre. Misterio desvelado.
  • Beatriz González de Canales, alias Bea Ulalume: Empecei en Cuac 8 meses despois da súa inauguración, cun programa chamado Ulalume (ergo… Bea Ulalume) que durou 4 temporadas. Nel líamos relatos de todo tipo, con fondo musical e todo. A xente botaba unhas sestas a nosa conta que non vexas. No primeiro aniversario de Cuac organizamos a Velada Poetétrica, con contos de medo, polo que tivemos moito trato coa directiva, na que estaba Mariano. A Tomi xa o coñeciamos de antes. O resto é historia.
  • ED: ¿Que pasa co Albergue Xuvenil? ¿Ven ou non?
  • M: La pregunta no es si viene o no, sinó más bien ¿cuando va a venir?. Ya tendría que estar aquí y si no lo está es por miopía política.
  • T: E agora en galego. O Albergue vai chegar antes de 2013 (estas loitas cos políticos levan tempo. Sonche bastante cortiños de miras, en xeral, hai excepcións). Depende só de que sexamos listos este ano que os políticos van loitar polos votos como tolos. A misión antes de que acabe 2010 é traer a políticos dos tres partidos que poden governar Coruña e sacarlles o compromiso de metelo no seu programa electoral. Tamén temos que empezar o Curso 2010-2011 de CUAC con algún acto reivindicativo sobre o Albergue, que ao mesmo tempo sexa promoción da emisora. Un happening divertido sería boa idea.
  • B: Virá, pero no Castromil. E cousa de seguir dándelle a lata aos políticos de turno. As cousas de palacio…
  • ED: Que virtudes e defectos destacariades do voso programa.
  • M: Creo que es un programa honesto tanto en sus virtudes como en sus defectos. No hay trampa ni cartón, es lo que es.
  • B: Penso que a maior virtude de Alegría é tentar que a xente sexa crítica cos medios. Estar informado non é só conseguir información, senón ler entre liñas, preguntarse por qué contan o que contan, por qué non contan o que non contan… E o maior defecto é que ás veces os programas saen un pouco densos; é difícil evitalo dado os temas que tratamos.
  • ED: ¿Que programas da emisora escoitades con máis asiduidade?
  • M: Escucho todos los de la parrilla, aunque con mayor asiduidad los de las 20:00 horas en adelante [NOTA de ED: respuesta muy diplomática…]
  • T: Eu escoito CUAC sobre todo cando vou no coche, ratos na oficina se o curro non require moito esforzo mental e cando vou para traballar polas mañás (redifusión de programas de humor) e tamén ao sair as 2 da tarde (ainda que non sempre). E estou suscrito a varios podcasts. Por gusto musical, agora mesmo, tento escoitar sempre “El sonido rabioso de la Juventud Moderna“.
  • B: Escoito un pouco de todo. Encántame a variedade de programas de Cuac. [NOTA de ED: nada, que el único que se moja es Tomi…]
  • ED: Como convenceriades a alguén de que escoite Alegría cada xoves ás 16:00.
  • M: Si tenemos que convencerlos, malo. Yo les pediría que probasen una vez, no tienen nada que perder. Y si les gusta, que se queden. Nosotros no pensamos irnos a ningún sitio.
  • T: Alegría hai que escoitalo porque as veces atinamos con traer ao programa xente moi interesante. Recomendo aos compañeiros que pouco a pouco se animen a pensar, ¿a quén me gustaría entrevistar que encaixe no programa? E a por ela, ou el. Se aprende moito. Tamén aprendo das econovas de Bea; Mariano sabe de case todo (pero xa mo conta no traballo. En Alegría repaso). Supoño que ofrecemos honestidade. Iso si, non lle adicamos tempo suficiente a producción. Tamén é certo que se lle adicamos máis precisaríamos de máis tempo en antena, porque sempre me quedan cousas por comentar.
  • B: Home, convencer… Eu prefiro suxerir. E suxírolle a quen goste de estar informado que probe unha dose de Alegría, seguro que lle encanta.