Ar de Coruña. Capítulo 13: Día das Letras Galegas

Ar de Coruña finaliza as súas emisións por esta tempada cun programa especial e diferente en estrutura e contidos. Este programa estivo conducido por Mónica Alonso e Jorge Catoira e contou con Manuel Castiñeira no control técnico e coa imprescindible colaboración de Borja Granados, do Equipo de Tecnoloxía de CUAC FM, así como co traballo do Equipo de Redacción da emisora.

  • Presentouse o curso de galego realizado polo Equipo de Redacción, coa colaboración de moitos integrantes da emisora: Isto É Galego, do cal puidemos desfrutar de varias partes.
  • A literatura en forma de poesía tivo a súa presenza na voz de Manuel Rivas.
  • Entrevistamos a Fran Rei, da plataforma cidadá Queremos Galego.
  • Recuperamos a entrevista emitida no programa Folk In Trío ó colectivo Agrumar, que nos falou da situación da música tradicional en Galicia e da polémica debida á súa descalificación dun concurso radiofónico dunha emisora non comunitaria.
  • Tamén reemitimos un documento sonoro en relación á historia das Letras Galegas e unha entrevista ó escritor Xulio López Valcárcel, que falou de Lois Pereiro, protagonista do Día das Letras Galegas deste ano, por cortesía do programa A Fume De Carozo.
  • Recollemos a información emitida no programa Alegría acerca do Día Internacional dos Museos, que se celebra mediante o programa “Baixo as estrelas“. Do mesmo espazo recuperamos as palabras do artista Manu Clavijo, que vén de gravar varias cancións con letras de Lois Pereiro.
  • Informamos sobre a campaña “O Galego medra contigo” do Servizo de Normalización Lingüística do Concello da Coruña, e doutros eventos de actualidade relacionados coa Festa do Libro.
  • O programa Recendo ofreceunos a entrevista realizada no seu espazo a Xosé Luís Méndez Ferrín, Presidente da Real Academia Galega.
  • Lembramos a visita realizada á libraría Sete Mares.

Deica pronto!

Ir a descargar

Entrevista a El sonido rabioso de la Juventud Moderna (martes, 18:00 a 19:00, y viernes, 19:00 a 20:00)

  • El Detective: ¿Por qué crees que atrae tanto la música de los 50, 60… a tantos hombres y mujeres de nuestro tiempo que no vivimos aquella época?
  • Fran Le Responsable: Más allá de los tupés, flequillos, cuero y trajes estrechos, debe ser porque fue una época de revoluciones; la era espacial, la bomba atómica. Poco después, la revolución sexual. Todo de lo que hablamos, el rock ‘n’ roll viene de esa insatisfacción, de no follar o no hacerlo todo cuanto querrías. Los jóvenes se hartaron de matarse tras dos terroríficas guerras mundiales y aprendieron que para seguir ese legado de padres y abuelos, mejor forjarse una identidad propia, por muy naif, nihilista, perecedera o ingenua que fuese. En los países civilizados la muchachada dispuso por primera vez de dinero y una industria del ocio enfocada hacia ellos, con el cine y la música en cabeza. Juventud Moderna se centra en los nuevos ritmos que desataron a aquellos que en Europa o América en 1955 o 1970 eran teenagers; el twist, la modernización de la canción popular italiana o francesa, los sonidos tropicales y sobre todo el rock ‘n’ roll. Cuando esos rapaces se hicieron adultos, se convirtieron en padres y jefes de ese sistema contra el que se habian rebelado, sabían muy bien cómo anular a los que como ellos actuaron, de ahí que ese movimiento juvenil sea irrepetible lo mismo que sus productos, música entre ellos. El coñazo del Mayo francés acabó con todo porque cometieron el error de tomárselo demasiado en serio y olvidar el sagrado principio no-igualitario de que hay cosas que molan y otras que no. A partir de 1968 todo ha venido en repetirse, e incluso las propuestas musicales mas vanguardistas de aquel año continúan siéndolo aún hoy. Sin meternos ya en Cage, Stockhausen o la música concreta de diez años antes.
  • ED: De la música actual, ¿qué grupos o cantantes son de tu gusto?
  • F: Cuando era más jovencito seguía a gente como Astrud, La Costa Brava, Sidonie, la Elephant Band y los fabulosos dos primeros de Deluxe. Siento gran lástima por quien hace música hoy día, porque tiene que meterse codazos con otros muchos que al igual que ellos lo tienen todo hecho, porque no me van a decir nada nuevo -salvo mostrar su talento, que lo hay- y porque cualquiera puede comprarse una guitarra y grabar con su PC. La visión aristocrática del arte -sólo para y por quien puede permitise pagárselo y ser cool- ha desaparecido y con ella toda la gracia del asunto. Es lo que hablábamos antes, ahora todo el mundo folla y eso no es justo. Es una perversión. Sólo les corresponde a los jóvenes y a los hermosos.Ahora prefiero a bandas de revival o a aquellas que continuan en activo, aunque lo que me pone es rebuscar entre vinilos recién salidos de algun desvan o delirantes recopilaciones que salgan de entre ese inframundo.
  • ED: ¿Qué virtudes y defectos destacarías de tu programa?
  • F: Juventud Moderna es un programa totalmente bipolar, y por eso todo plus puede ser un minus. Para empezar es programa desfasado en el tiempo y el espacio, habla sobre cosas sobre las cuales nadie tenía pensado hacerlo cuando surgieron: es la constante en la cultura popular. También pretendía, en inicio, imitar vilmente a las radios piratas que emitían desde barcos a comienzos de los sesenta en UK y ha acabado cobrando personalidad propia, de modo que no es un programa musical unitario, aunque tampoco monolítico. Intenta tomárselo todo a coña, que hablamos de música ligera-popular indigna de atención académica, pero serpentean momentos peligrosamente serios.Pero por encima de todo Juventud Moderna es una declaración de amor, desde que suena la batería de obertura hasta los vientos del cierre, a la música y a la vida. Es un programa hecho con el corazón abierto, los pelos arizados cuando no en carne viva.
  • ED: ¿Qué otros programas de Cuac FM escuchas con asiduidad?
  • F: Siempre tengo un oido para la programacion musical de Cuac, para saber donde nos movemos; me agrada cómo esta hecha la Resaca Musical y en Inframundo siempre conozco algo de lo que debo.No me pierdo los espacios que me preceden o continúan, como A Fume de Carozo o Recendo los Martes, igual que Penalti e Expulsión y Arquivos de Son los Viernes.

    Tampoco ando lejos cuando emiten programas tan bien hechos y escuchables como El Complejo Lambda, y además de por eso la temática de Zona Gaia o La Gran Armada son de escucha obligada. Para momentos de pintoresca elevación, me pongo Revolución en vena, sin limón.

  • ED: Danos razones por las que debemos dejarnos envolver por El sonido rabioso de la Juventud Moderna cada martes (18:00) y cada viernes (19:00).
  • F: Juventud Moderna es fácil y bonito de escuchar: cada bocanada de aire delante del micro viene directitita de las vísceras y cada tema seleccionado no es una grabación cualquiera. Sumado a eso pretende ser un programa musical de calidad que tanto se aleja del tópico y el típico como elude la hiperespecialización o el culturalismo. Para mas coña se mejora a cada emisión. Cuando me plante delante del micro por primera vez estaba enamorado de los ritmos modernos pero pronto comenzó a ponerme, casi de sorpresa, esto que llamamos la radio y espero que este adulterio lo note quien escuche El sonido rabioso de la Juventud Moderna en Cuac FM.

Entrevista a A Fume de Carozo (martes, 17:00 a 18:00)

  • El Detective: Os entrevistados desta semana son A Fume de Carozo, un programa que, como me conta o seu responsable Roberto Catoira, está organizado polo Equipo de Normalización e Dinamización Lingüística do coruñés Colexio Calasanz (PP. Escolapios), no que participan principalmente alumnos de Secundaria e Bacharelato (aínda que está previsto que a mediados ou finales deste curso pasen incluso alumnos de Primaria), sempre supervisados por profesores. ¿En que pode beneficiar os alumnos adquirir detreza como locutores de radio?
  • A Fume de Carozo: Dende logo, un dos nosos obxectivos é que os alumnos lle perdan medo a falar galego, e tamén a facelo ante un micrófono, é unha experiencia inesquecible. Nun mundo onde os medios de comunicación e os actos e eventos públicos teñen tanta presenza, saber falar en público e dirixirse a públicos e audiencias é un mérito engadido que nunca está de máis. Así axudamos a que os futuros cidadáns sexan, ademais de espectadores (para iso vale calquera, teóricamente), tamén protagonistas.
  • ED: Sodes o programa que ten un maior número de técnicos de son de toda a grella de Cuac FM. ¿De que funcións se encarga cada un?
  • AF/DC: Si, iso é máis ou menos certo (supoño) pero non temos funcións asignadas nin estamos todos simultáneamente. Eu son o profesor de Tecnoloxía en Secundaria e pensei que sería unha práctica moi bonita aprender a manexar a mesa de mesturas dunha emisora de radio (para min tamén, eu non tiña nin idea de cousa parecida). O ano pasado emitimos só no mes de maio, e a parte de min, que vou sempre, houbo catro alumnos máis aprendendo a manexala. Algún deles penso que se atrevería hoxe a facer o seu propio programa. Este ano imos algo máis lento. Xa hai un alumno que veu (non contabamos con el a comezo de curso) e xa tamén podería facer o seu programa, aprendeu moitísimo en pouco tempo. Pero teño unha lista relativamente longa de xente que virá axiña, cando se libere un pouco de exames e cousas así. Modestamente, coido que estamos creando unha boa e abondosa canteira de técnicos para CUAC FM.
  • ED: Ao voso xuicio, ¿que virtudes e defectos ten A Fume de Carozo?
  • AF/DC: Penso que aínda nos resulta moi pronto para facer unha análise a fondo do programa. Penso que a virtude principal pode ser que estamos creando unha canteira de futuros locutores e técnicos que lle poñen moitas ganas e ilusión. E, se cadra, o principal defecto, polo de agora, é que non sabedes o que nos custa aos profesores sacar os programas adiante traballando cos rapaces. Non o digo por mal, obviamente. Pero tedes que ter en conta que unha persoa que xa estea na universidade ou que sexa adulta, é capaz de ter unha soltura diante dun micrófono que lle permite facer o guión dun programa con catro palabras escritas nunha servilleta. Pero cos rapaces hai que facer un guión onde absolutamente todo está escrito e ensaiado varias veces, senón os nervios e as risas poden aflorar en calquera momento. E claro, iso ás veces acaba notándose na emisión ao aire, que sae un programa algo frouxo ou pouco flexible na súa estrutura. Pero en xeral estamos moi contentos co resultado xeral.
  • ED: ¿Escoitades algún outro programa de Cuac FM con asiduidade? ¿Cales?
  • AF/DC: Pois eu recoñezo que cada vez a escoito máis. Estou xa algo desencantado da radio convencional e CUAC FM ten uns programas do máis digno. O que pasa é que moitas veces o pillo en redifusión e non me entero moi ben de que programa é. Escoito ás veces “Alegría” e “Café con gotas” porque estou bastante ocupado pero nesa franxa horaria si mo permite. O outro día escoitei un programa de cine que me pareceu unha marabilla (como sei que hai varios desa temática na emisora, non podo concretar máis, síntoo). Cada vez estou máis enganchado.
  • ED: Resumide brevemente as razóns polas que o lector desta entrevista debe escoitar A Fume de Carozo, tódolos martes, de 17:00 a 18:00.
  • AF/DC: Ben, penso que é un programa ben digno cun nivel de calidade bastante aceptable e sobre todo intentamos ter entrevistas telefónicas con xente importante da cultura galega en calquera ámbito: literatura, cine, televisión, música, etc. Nos dous meses que levamos emitindo (maio e agora outubro) entrevistamos no noso programa a García, de Dios ke te crew, a Xabier Díaz, a Fernando Morán e Rubén Riós (actores de Matalobos), etc. Intentamos que a cultura galega non soe a rollo cultureta, senón tamén ameno e interesante. Agora tamén facemos monográficos musicais de grupos galegos (todos os estilos, hip-hop, folk, funk, heavy, soul…) e literarios (con lecturas e cancións baseadas en obras dun autor ou autora). Tamén nos gustaría facer teatro radiofónico.