Entrevista a Radiovisual (martes, 16:00 a 17:00)

  • El Detective: Dun programa de humor (Sopas con onda) a un divulgativo. ¿Como se vos ocorreu a Gutier Rolán e a ti (Víctor Grande) pegar ese cambio?
  • Radiovisual: Por dúas razones, por un lado polo sinxelo “cambio”. Sete anos facendo programas de humor… non digo que sexa cansado, senón que me apetecía probar novos formatos. E por outro lado, o noso traballo/paixón. Nós traballamos no sector audiovisual a pequena escala e nos apaixoa este mundo. Apetecíanos aunar os conceptos de produccións mainstream e pequena producción da nosa terra, sin comparacións, simplemente mezclados para entreter e ensinar aos nosos oíntes o que non se ve nin se oe tralas cámaras ou as bambalinas. Queremos que o resultado final sexa unha mezcla de divulgación e entretenimiento, porque no fondo, un programa de radio é outro formato audiovisual máis que debe cumplir ese obxectivo.
  • ED: ¿Como vedes o panorama audiovisual galego?
  • R: Galicia, por sorte, é cuna de grandes creadores e proba de iso é a cantidade de festivales do sector que hai por toda a nosa xeografía. Contamos con pequenas e grandes productoras que están facendo traballos magníficos, que ademáis, por sorte outra vez, están sendo recoñecidos a nivel internacional. Queremos contactar tanto cos grandes como cos máis pequenos para que nos mostren o talento que hai na nosa terra e xa, pensando nos máis pequenos, queremos ofrecerlles unha plataforma máis desde a que promocionar as súas creacións.
  • ED: Coméntanos as virtudes e defectos do teu programa:
  • R: Todavía estamos calentando motores. Fixemos un piloto para probar o formato y recibimos as primeiras críticas. Boas e malas. Virtudes, diría que é un formato innovador en Cuac FM, sobre todo en canto a contidos, aínda que me consta que nalgún programa como Arquivos de Son, se fala de curtametraxes galegos nalgunha ocasión. Na nosa emisora houbo programas de cine, pero quizáis non tiveron cabida espazos nos que se analicen en profundidade aspectos puramente técnicos, con debates e análisis e sobre todo explicacións de por que unha creación é así. Outra virtude que queremos explotar son as entrevistas no estudo con xente do sector audiovisual, que podremos ter grazas aos contactos que temos co mundillo.E defectos, comentáronnos que nos falta un pouquiño de ritmo, que non deberiamos abusar da música jazz de fondo e que probablemente non podamos facer o noso programa tódalas semanas por motivos laborais, aínda que trataremos de ofrecer sempre un programa de calidade, con contidos interesantes e cun compoñente didáctico, para un amplo espectro de oíntes.
  • ED: ¿Qué programas de Cuac FM escoitas máis habitualmente?
  • VG: Somos fans de Periscópicos, en canto a programas de humor, porque nos encanta o humor intelixente con toques surrealistas. Ademáis, nos gustan outros programas culturais como Arquivos de Son, de crítica como Alegría e monográficos como El Detective. En canto a programas musicais, parécenos que en Cuac FM hai tanta calidade e orixinalidade que resulta dificil decantarse. Desde un clásico como Resaca Musical ata os máis modernos Nin Puta Idea ou Juventud Moderna. Realmente non escoitamos programas concretos con asiduidade, escoitamos Cuac FM con asiduidade, e cada vez que o 103.4 se cola na nosa radio, é unha sorpresa o que nos encontramos.
  • ED: Por último, dinos por que os oíntes deben escoitar Radiovisual cada martes de 16 a 17 horas.
  • R: Vos invito a que nos escoitedes, agora que estamos comezando, e sobre todo se vos gusta comprar as edicións de coleccionista das vosas series e películas favoritas, porque a nós si, nos gusta ver máis alá dos 40 minutos que dura un capítulo e nos gusta coñecer a todos esos tipos raros que hai detrás das cámaras e que xamáis nos paramos a ler nos títulos de crédito. Ademáis, como unha parte importante do programa lla dedicamos ao sector audiovisual galego, creo que pode servir para que todas esas pequenas e grandes produccións que nunca se ven en televisións xeralistas, podan chegar a máis xente. Non é pouco ao que aspiramos, pero nos fai ilusión.

Entrevista a El sonido rabioso de la Juventud Moderna (martes, 18:00 a 19:00, y viernes, 19:00 a 20:00)

  • El Detective: ¿Por qué crees que atrae tanto la música de los 50, 60… a tantos hombres y mujeres de nuestro tiempo que no vivimos aquella época?
  • Fran Le Responsable: Más allá de los tupés, flequillos, cuero y trajes estrechos, debe ser porque fue una época de revoluciones; la era espacial, la bomba atómica. Poco después, la revolución sexual. Todo de lo que hablamos, el rock ‘n’ roll viene de esa insatisfacción, de no follar o no hacerlo todo cuanto querrías. Los jóvenes se hartaron de matarse tras dos terroríficas guerras mundiales y aprendieron que para seguir ese legado de padres y abuelos, mejor forjarse una identidad propia, por muy naif, nihilista, perecedera o ingenua que fuese. En los países civilizados la muchachada dispuso por primera vez de dinero y una industria del ocio enfocada hacia ellos, con el cine y la música en cabeza. Juventud Moderna se centra en los nuevos ritmos que desataron a aquellos que en Europa o América en 1955 o 1970 eran teenagers; el twist, la modernización de la canción popular italiana o francesa, los sonidos tropicales y sobre todo el rock ‘n’ roll. Cuando esos rapaces se hicieron adultos, se convirtieron en padres y jefes de ese sistema contra el que se habian rebelado, sabían muy bien cómo anular a los que como ellos actuaron, de ahí que ese movimiento juvenil sea irrepetible lo mismo que sus productos, música entre ellos. El coñazo del Mayo francés acabó con todo porque cometieron el error de tomárselo demasiado en serio y olvidar el sagrado principio no-igualitario de que hay cosas que molan y otras que no. A partir de 1968 todo ha venido en repetirse, e incluso las propuestas musicales mas vanguardistas de aquel año continúan siéndolo aún hoy. Sin meternos ya en Cage, Stockhausen o la música concreta de diez años antes.
  • ED: De la música actual, ¿qué grupos o cantantes son de tu gusto?
  • F: Cuando era más jovencito seguía a gente como Astrud, La Costa Brava, Sidonie, la Elephant Band y los fabulosos dos primeros de Deluxe. Siento gran lástima por quien hace música hoy día, porque tiene que meterse codazos con otros muchos que al igual que ellos lo tienen todo hecho, porque no me van a decir nada nuevo -salvo mostrar su talento, que lo hay- y porque cualquiera puede comprarse una guitarra y grabar con su PC. La visión aristocrática del arte -sólo para y por quien puede permitise pagárselo y ser cool- ha desaparecido y con ella toda la gracia del asunto. Es lo que hablábamos antes, ahora todo el mundo folla y eso no es justo. Es una perversión. Sólo les corresponde a los jóvenes y a los hermosos.Ahora prefiero a bandas de revival o a aquellas que continuan en activo, aunque lo que me pone es rebuscar entre vinilos recién salidos de algun desvan o delirantes recopilaciones que salgan de entre ese inframundo.
  • ED: ¿Qué virtudes y defectos destacarías de tu programa?
  • F: Juventud Moderna es un programa totalmente bipolar, y por eso todo plus puede ser un minus. Para empezar es programa desfasado en el tiempo y el espacio, habla sobre cosas sobre las cuales nadie tenía pensado hacerlo cuando surgieron: es la constante en la cultura popular. También pretendía, en inicio, imitar vilmente a las radios piratas que emitían desde barcos a comienzos de los sesenta en UK y ha acabado cobrando personalidad propia, de modo que no es un programa musical unitario, aunque tampoco monolítico. Intenta tomárselo todo a coña, que hablamos de música ligera-popular indigna de atención académica, pero serpentean momentos peligrosamente serios.Pero por encima de todo Juventud Moderna es una declaración de amor, desde que suena la batería de obertura hasta los vientos del cierre, a la música y a la vida. Es un programa hecho con el corazón abierto, los pelos arizados cuando no en carne viva.
  • ED: ¿Qué otros programas de Cuac FM escuchas con asiduidad?
  • F: Siempre tengo un oido para la programacion musical de Cuac, para saber donde nos movemos; me agrada cómo esta hecha la Resaca Musical y en Inframundo siempre conozco algo de lo que debo.No me pierdo los espacios que me preceden o continúan, como A Fume de Carozo o Recendo los Martes, igual que Penalti e Expulsión y Arquivos de Son los Viernes.

    Tampoco ando lejos cuando emiten programas tan bien hechos y escuchables como El Complejo Lambda, y además de por eso la temática de Zona Gaia o La Gran Armada son de escucha obligada. Para momentos de pintoresca elevación, me pongo Revolución en vena, sin limón.

  • ED: Danos razones por las que debemos dejarnos envolver por El sonido rabioso de la Juventud Moderna cada martes (18:00) y cada viernes (19:00).
  • F: Juventud Moderna es fácil y bonito de escuchar: cada bocanada de aire delante del micro viene directitita de las vísceras y cada tema seleccionado no es una grabación cualquiera. Sumado a eso pretende ser un programa musical de calidad que tanto se aleja del tópico y el típico como elude la hiperespecialización o el culturalismo. Para mas coña se mejora a cada emisión. Cuando me plante delante del micro por primera vez estaba enamorado de los ritmos modernos pero pronto comenzó a ponerme, casi de sorpresa, esto que llamamos la radio y espero que este adulterio lo note quien escuche El sonido rabioso de la Juventud Moderna en Cuac FM.

Paco, mejor locutor novel en la gran noche de Arquivos de Son y BSO

Ayer, 27 de marzo, 14 º Aniversario de Cuac FM, se celebró el acto que reúne a la mayoría de los socios de la emisora: los Premios Oscuacs, llamados anteriormente Eurocuac. Esta vez hubo algunas novedades: tanto los conductores de la gala (Walter y Cristina) como los premios en sí se votaron un través de un formulario enlazado desde esta web, y creado por Víctor Grande.

La gala comenzó con un divertido discurso de Bea Ulalume sobre cómo comenzó Cuac FM, y lo que es hoy en día, y luego se presentaron los premios. Durante la gala se emitieron vídeos de la programación de Cuac FM a lo largo de cada día de la semana, grabados por Crossover, y una primicia: el trailer de Cuacamalo 2, la nueva locura de Chanfaina Bizarra y secuela de Las Interferensias del Doctor Cuacamalo):

A diferencia de la gala de 2009, en la que Inframundo fue el claro ganador con 7 Oscuacs, hubo varios programas que triunfaron en esta mágica noche en la que todo estaba muy repartido. El premio más deseado, el de Mejor Programa, fue para El Desinformativo, que desde 2004 no habían tenido ni siquiera una nominación: este año tuvieron 4, y 2 premios, incluyendo el de Mejor Programa Magazine. El programa cultural Arquivos de Son tuvo 3 premios oficiales, los mismos que el musical BSO, que además recibió un premio adicional por su actuación en el Programa 100 de Sopas con Onda.

Esta temporada hubo 2 premios de los que nadie tenía ni idea de quién iba a ganar: Mejor Locutor y Mejor Programa de Humor. Ambos fueron para ¿Y si no de qué?, el programa más nominado este año (Diego de la Vega ganó el primero de los premios). También estuvo reñida la votación para la Mejor Locutora, que ganó la presentadora Cristina (Zona Gaia).

Uno de los mejores momentos de la gala fue cuando Paco (La Gran Armada), fue a recoger el premio al Mejor Locutor Nóvel, cuando éste ironizó sobre el hecho de que reciba el premio un locutor de casi 90 años. En cuanto a la Mejor Locutora Nóvel, Lara de Arquivos de Son, programa que también tiene la Mejor Técnico de Sonido Nóvel (Bibi). En la categoría absoluta, otro año más, parece imposible desbancar a Mariano (Alegría). El Mejor Programa Nóvel de Cuac FM es Anatomía Deportiva, probablemente uno de los proyectos de Cuac que más y más rápidamente está creciendo.

El Programa más caótico, como muchos esperaban, fue Los Selenitas, que recogieron el premio de Fernando (El Detective), a quien previamente habían entregado el Oscuac a la Mejor Producción. Otro ganador fue Sopas con onda (Mejor Cuña).

Entre los nominados sin premio, fue una sorpresa que El Salchichón (sí, sí, El Salchichón) no recibiese nada; y fue precisamente su conductor, Lolo Ramas, quien anunció que, por 4ª vez en la historia de Cuac FM, se otorgaría el Oscuac Honorífico: el destinatario fue Óscar (El Kamikaze), por sus años en la emisora y por su lucha por hacer de este planeta un lugar mejor. El premiado no estaba en la gala, pero Lolo prometió que se lo haría llegar. Los anteriores ganadores del premio fueron Cosecha del 78, Fraguel Rock y Zapping!.

Por lo demás, una gala divertida donde lo importante no son los premios, sino el hecho de que la emisora esté cohesionada, y que esto sea un impulso para aquello en lo que se está convirtiendo Cuac FM: la radio comunitaria de A Coruña.

Resultados (en negrita, el ganador):

  • Mejor Sintonía: Periscópicos, ¿Y si no de qué?, El Desinformativo, BSO. Presentado por Pilar (La Gran Armada)
  • Mejor Cuña: BSO, Zona Gaia, Sopas con onda. Presentado por Julia y Alejandro (Crossover)
  • Mejor Producción: El Detective, Anatomía Deportiva, El Complejo Lambda. Presentado por Los Selenitas.
  • Mejor Locutor Nóvel: Walter (¿Y si no de qué?), Juan (Anatomía Deportiva, Dentro de un orden), Paco (La Gran Armada). Presentado por Dani (BSO).
  • Mejor Locutora Nóvel: Lara (Arquivos de Son), Chil (BSO) y Julia (Crossover). Presentado por Cristina (Zona Gaia).
  • Mejor Técnico de Sonido Nóvel: Dani (BSO), Bibi (Arquivos de Son), Alex (Crossover). Presentado por Teo (El Complejo Lambda).
  • Programa Mejor Nóvel: Anatomía Deportiva, Arquivos de Son, El Salchichón. Presentado por ¿Y si no de qué?
  • Mejor Programa Musical: Resaca Musical, Discovery, Azúcar & Bembee, BSO. Presentado por El Desinformativo.
  • Mejor Programa Divulgativo / Cultural: El Detective, Arquivos de Son, El Complejo Lambda. Presentado por Iria (Malo Será)
  • Mejor Programa Magazine: Alegría, El Desinformativo, Falacalado. Presentado por Recendo.
  • Mejor Programa de Humor: Periscópicos, ¿Y si no de qué?, Sopas con onda. Presentado por Iván (Music Box).
  • Programa más caótico: Los Selenitas, ¿Hoy se sale, maricas?, Dentro de un orden. Presentado por Fernando (El Detective).
  • Mejor Promoción: BSO, Inframundo, El Complejo Lambda. Presentado por Rebeca (Café con gotas).
  • Mejor Locutora: Bea Ulalume (Alegría), Cristina (Zona Gaia) y Lo (Falacalado). Presentado por Periscópicos.
  • Mejor Locutor: Ozzy (El Desinformativo), Diego de la Vega (¿Y si no de qué?), Lolo (El Salchichón). Presentado por Bea Ulalume (Alegría).
  • Mejor Técnico de Sonido: Mariano (Alegría), Iverson (¿Y si no de qué?), Hugh (Inframundo). Presentado por Eli (El Oasis).
  • Oscuac Honorífico: Óscar (El Kamikaze). Presentado por Lolo (El Salchichón).
  • Mejor Programa: El Desinformativo, ¿Y si no de qué?, El Salchichón. Presentado por Falacalado.

Lista de Premiados:

  • El Kamikaze: Oscuac Honorífico.
  • BSO: 3 Oscuacs (además del Premio ¿Y si no de qué?) Y 5 nominaciones.
  • Arquivos de Son: 3 Oscuacs y 4 nominaciones.
  • ¿Y si no de qué?: 2 Oscuacs y 6 nominaciones.
  • El Desinformativo: 2 Oscuacs y 4 nominaciones.
  • Anatomía Deportiva: 1 y Oscuac 3 nominaciones.
  • Alegría: 1 Oscuac y 2 nominaciones.
  • Zona Gaia: 1 y Oscuac 2 nominaciones.
  • El Detective: 1 y Oscuac 2 nominaciones.
  • Sopas con onda: 1 y Oscuac 2 nominaciones.
  • La Gran Armada: 1 Oscuac y 1 nominación.
  • Los Selenitas: 1 Oscuac y 1 nominación.
  • El Salchichón: 3 nominaciones.
  • El Complejo Lambda: 3 nominaciones.
  • Periscópicos: 2 nominaciones.
  • Inframundo: 2 nominaciones.
  • Crossover: 2 nominaciones.
  • Dentro de un orden: 2 nominaciones.
  • Falacalado: 2 nominaciones.
  • Azúcar & Bembee: 1 nominación.
  • Discovery: 1 nominación.
  • Resaca Musical: 1 nominación.
  • ¿Hoy se sale, maricas?: 1 nominación.

En breve se colgarán vídeos y fotos de la gala.

Entrevista al Desinformativo (lunes, 20:00 a 22:00)

  • El Detective: Ozzy, háblanos un poco de la evolución que El Desinformativo experimentó desde sus inicios en ésta, nuestra emisora. Garou, coméntanos tu experiencia en este programa.
  • Ozzy: Hay que decir que yo ya conocía CUAC FM desde 1997 (¡si!, un año despues de su creación), pero fueron programas como Emisión Imposible o Fraguel Rock lo que hicieron que yo empezara a interactuar con la emisora via teléfono; pero un día Javi Fraguel, que lo conocía de andar por los mismos bares asi como a otros cuácqueros míticos, me pregunto si me apetecía subir a la emisora a participar en uno de los últimos Fraguel Rock y fue ahi cuando realmente comprendí lo que era CUAC y empecé a darle vueltas a la posibilidad de hacer un programa…Corría el año 2004, en enero un gran amigo mío, el Sr. Xino, me comento que quería hacer un programa en CUAC FM, en una noche de fiesta le dije que le podía llamar El Desinformativo le hizo gracia y así se decidió el nombre…Creo recordar que el programa salió por primera vez a las ondas o la última semana de enero del 2004 o las dos primeras de febrero, no lo tengo claro, lo que sí tengo claro es que al segundo programa del Desinformativo (éste sí en febrero de 2004, no se el día) entró el Sr. Ozzy con la decisión de quedarse en las ondas.Las motivaciones iniciales por las que hicimos el programa era por el auge de la música comercial, de la radio fórmula, en fin, de los triunfitos… nuestra frase era que no queríamos destruirlos, queríamos desacreditarlos, ¡¡se podría decir que éramos un Desinformativo musical!!

    Lo bonito de esos inicios era que el Sr. Xino es de una cultura diferente a la mía, es de Venezuela, y yo de Monte Alto (jaja) y la improvisación se volvió el primer signo del programa: ninguno de los dos solíamos conocer la música que llevábamos y siempre quedaban bien aunque no tuvieran nada que ver sus gustos con los míos y entre canciones aprovechábamos para criticar toda la música comercial y todo sin ningún guión.

    Pronto nos dimos cuenta de que nuestras mentes querían más y, siempre escudándonos en la música, empezamos a atacar formas de vida, políticos, religiosos….en fin eso sólo fue el comienzo.

    Para la 2ª temporada tuve un disgusto que a la larga me vino bien radiofónicamente y en la vida en general: ¡¡mi compañero el Sr. Xino se marcha a Barcelona!! y entonces encajo el golpe y decido que esa temporada voy a hacer el programa YO SOLO para encontrarme en las ondas, para saber que es lo que realmente quería hacer, y poco a poco voy sacando inquietudes y mala hostia acumulada utilizando sobre todo las letras de las canciones para decir lo que quiero…

    A partir de la 3ª temporada empieza la búsqueda de colaboradores (en todos estos años hasta hoy en día ha pasado mucha gente por el programa: Fon, Emper, la sección radikal Juan Luis, la señorita Cordelia, Marcos, Malala, Pelis, María, Fer, Juan, la señorita Anaba, la Trigésimo Octava reencarnación del Sr.X, Cholo, Lobo, el Sr. McClane, Yeiko, Garou… ¡¡y seguro que olvido a alguien!!

    La temática empieza a sufrir cambios, el programa empieza a guionizarse, se empieza a meter noticias entre la mÚsica, aparecen secciones: de agenda cultural, seguimiento a conciertos, ¡de cine! (sí, Dani, de cine), de lecturas de libros…

    Tras muchos experimentos las noticias cada vez van ocupando más minutos en el programa y a dos meses de finalizar la 4ª temporada, aparece en el programa una persona fundamental: el Sr. Garou, su llegada coincide con la profesionalidad absoluta del programa, la cantidad de información que manejaba para el programa ya era impresionante.

    La 5ª temporada empezamos Garou y yo solos pero pronto se unirían el Sr. Lobo y la Trigésimo Octava reencarnación del Sr. X que se convertirán en el mejor equipo y más duradero que he tenido nunca (también nos acompañó la señorita Anaba en cuanto tenía tiempo) la música pasaba a ser un acompañamiento de nuestras voces y empezaba a plantearme la posibilidad de adquirir una hora más de programa porque el ritmo que llevábamos cada vez era más rápido y tenía tantas cosas que decir…

    En la 6ª temporada, el Sr. Garou se marchó a Madrid pero no abandonó el programa, siguió haciéndolo por teléfono desde Madrid, y aprovechando que estaba allí, le comenté que podía hacer algún tipo de trabajo de investigación y el Sr. Garou consiguió sacar entrevistas y visito sitios para hacer reportajes del tipo: en la cadena SER, en la COPE, en Radio Nacional, en la Iglesia de la Cienciología, en el Congreso de los Diputados, en Telemadrid… etc, y eso hizo que el programa diera un salto de calidad enorme.

    Y,finalmente,ahora nos encontramos en la 7ª temporada, por fin ya con dos horas de programa (estoy pensando en coger una tercera porque todavía vamos muy justos de tiempo…) el Sr.Garou ha vuelto a Coruña y mantenemos el mismo equipo de las dos últimas temporadas, aún tengo mas ilusión y fuerza ahora que cuando empecé, así que vais a tener Desinformativo para rato, queridos oyentes…

    Garou: La leche…¿evolución personal o del programa? A ver, llegué sobre abril del 2007 (finales de la 4ª temporada). El formato del programa estaba bastante definido en esa época (noticias, comentarios y musica), y en la temporada 5ª comencé a hablar de paranoias de la realidad (falacias, religiones, escandalos empresariales e incongruencias varias en este mundo). En la sexta fui a Madrid por motivos personales y continué con mi sección bajo la amenaza del lag, la batería del móvil… y Sr. Ozzy pidiendo que fuese a sitios con politicos, para entrevistarlos… y resulta difícil hacerlo cuando alguien se “defiende” a través del distanciamiento, aunque esté a un metro de tí (truco mental: SOLO SON HUMANOS. Bueno, la Espe no…)
    Y ahora esta temporada… la verdad es que no me he movido mucho en lo que va de temporada, para mí otoño es la época de mayor trabajo del año, y… no estaba. En fin, por lo menos ya se que el próximo objetivo es la Xunta. Que se enteren de que existimos…

  • ED: Elaborad un ranking de los 5 personajes más criticados en la historia de vuestro programa, y explicadnos por qué.
  • O:  Joder, qué pregunta más difícil. Con el que empecé a cebarme fue con:- Paco Vázquez, a este señor le han publicado dos libros de 400 páginas con todos sus chanchuchos, fue y sigue siendo un déspota, decía que era socialista cuando todo el mundo sabia que era del Opus… ¿quieres que siga? Mejor no, que me enveneno.- Fraga, este superviviente de todos los regímenes políticos en los que estuvo, es un personaje que dio mucho miedo. Yo le contaré a mis hijos cuentos de miedo con Fraga de protagonista… Y aparte de todas las cafradas que hizo este señor, como firmar sentencias de muerte cuando era ministro de Franco, lo que más me molestó fue la respuesta a la catástrofre del Prestige.- José María Aznar, un hombre que en su primer mandato es capaz de pactar con ¡¡¡¡nacionalistas vascos y nacionalistas catalanes para llegar al poder!!!! y que luego con mayoría absoluta se gana a pulso el odio de mas de la mitad de España, con temas como la LOU, el Decretazo, el Prestige… ¡¡¡y sobretodo la guerra!!! Qué más decir…

    George W. Bush, sobre este personaje yo tengo mi propia teoría, creo que se hacía pasar por tonto para justificar sus terribles acciones pero que de tonto no tiene nada… lo odio, odio a este personaje, cuántas vidas se han ido por su culpa.

    – El quinto no puede ser un personaje tiene que ser algo abstracto que son LAS RELIGIONES, que son lo peor de la humanidad ¡¡TODAS!!

    G: En primer lugar no pondría a un ser humano, sino a un ente: los medios de comunicación empresariales. Ya no hay un espiritu de “búsqueda” mas allá del google… por parte de los medios. Los periodistas de este país le meten unas ganas tremendas porque saben que hay “algo” en el acto de informar que te llena de una manera única. Son adictos a ello. En cambio los medios de comunicación son adictos al dinero. Y si no hay medios para “vivir” el periodismo, no hay información, sólo “comunicación empresarial”…

    Bush. Este “ente humano” le provocó una acidez de estómago tal al Sr. Ozzy que empezó a hacer comentarios sobre él en un programa de música… Y la verdad, es que fue un Hitler perfecto durante ocho años, y nos las coló TODAS al Planeta entero.

    Rajoy. Más que Zapatero, que es el siguiente en la lista. Pero este es mas “In”. Incompetente. Incapaz. Vamos, es el sparring del PP entero…

    Zapatero. Porque aunque a día de hoy sea un muñón, empezo bien: ley del matrimonio, le tocaba los huevos al clero, fue nuestro “Obama” español… (Sí, va con segundas XD)

    Berlusconi. creo que en el ránking de críticas va por delante del Papa más que nada porque sale mas en sus medios de comunicación XD. Y ya son demasiados años cagandose en toda Italia como para que no aparezca en este ranking…

  • ED: ¿Qué virtudes y defectos destacaríais de vuestro programa?
  • O: Virtudes: el programa es rápido para ser dos horas, las opiniones son frescas (a mis colaboradores no les digo nada de lo que voy a plantear así dicen lo primero que piensan) y son cercanas a la gente puesto que nosotros somos gente de la calle y sobre todo, no nos casamos con nadie.Defectos: a veces me travo un poco al leer porque es mucha la cantidad de información que doy por programa; a veces las opiniones se radicalizan demasiado y ése no es el objetivo; a veces los colaboradores se pisan entre ellos, pero cada vez menos.
  • G: El bien y el mal son conceptos que no tenemos por que barajar. El programa es espontáneo, con un guión que marca el Sr. Ozzy a traves de las noticias diarias. Así que las virtudes y defectos son las que tenemos como personas. Yo me pierdo a veces en medio del programa, el Sr. X^38 lanza unos comentarios que pueden parecer ofensivos (si no sientes el tema del que se habla), y el Sr. Yeiko ultimamente viene con traje y corbata a la pecera. Es grotesco tratar de definir lo bueno y lo malo. Pero lo mejor, sin duda, es la libertad que hay para cagarla, a condición de aprender de la cagada cometida.
  • ED: ¿Qué programas de Cuac escucháis habitualmente?
  • O: Escucho muchísimo Cuac, estoy enganchado totalmente. Los programas que más me gustan no son pocos y son: Malo Será, Alegría, Café con Gotas, El Salchichón, Periscópicos, Sopas con onda, Zona Gaia, ¿Y si no de qué?, BSO, Inframundo, Fala Calado, Arquivos de Son y me llama mucho la atención La Gran Armada.
  • G: … en mi casa se escucha fatal Cuac y aún no tengo Internet, así que me bajo lo que puedo de los podcast… Pero escucho Alegría, Periscópicos, YSNDQ, El Salchichón, y aún me tengo que bajar unos cuantos mas al portátil (¿El Detective también vale de Cuac?)… pero he perdido mi reproductor de mp3… a ver si hay rebajas XD
  • ED: Dadnos razones por las que el Desinformativo ha de ser escuchado por todos cuando en el Monte Zapateira y casi todo el Planeta Tierra sea lunes de 20:00 a 22:00…
  • O: Porque el programa es un desahogo total, porque nuestras opiniones las sentiréis muy cercanas, porque creemos en la conciencia social y en la unión de la gente para luchar todos juntos por nuestro derechos.
  • G: Los líderes políticos, sindicales, sociales, religiosos y demás no ayudan a pensar, en esta época solo guían, ordenan o prohíben, según de donde salga el dinero que los mantiene.A quien crea el dinero le da igual la crisis, aunque lo tengan oscuro con la quiebra de los bancos y grandes compañías. Irse al paro con 5 millones de euros no es ser un “Parado”.

    Así que aquí estamos, sobreviviendo rodeados de un caos invisible, deseando que nos dejen en paz en nuestra casa (hipotecada), viendo nuestra vida y la de los demás a traves de la televisión y deseando ganar un concurso, una lotería, ALGO que te quite de la monotonía en la que se ha convertido tu realidad

    …Lo peor de todo es creer que la forma de mostrarnos la realidad que tiene la televisión o la prensa es la que más se ajusta a como somos nosotros, a nuestra forma de ser. ¿Alguien duda acaso que los medios de comunicación no transmiten emociones?

    Hay formas de ver “la realidad” que son auténticas cadenas para el ser.

    Hay que romperlas, no ya para ser “libre”, sino para ser tu mismo.

Entrevista a “Arquivos de son” (sábados, 12:00 – 13:00)

Un dos programas que se estrenan a principios deste mes é Arquivos de son, un programa cultural que se emite os sábados ao mediodía:
Uno de los programas que se estrenaron a principios de este mes es Arquivos de son, un programa cultural que se emite los sábados al mediodía:

  • El Detective: Bibi, pasas de El Vibrador, programa de sexo e actualidade, a Arquivos de son, que é de cultura. ¿Como vos decidístedes a facer este programa a unha hora tan incómoda para moitos como é o mediodía dos sábados?.
  • El Detective: Bibi, pasas de El Vibrador, programa de sexo y actualidad, a Arquivos de son, que es de cultura. ¿Cómo os decidísteis a hacer este programa a una hora tan incómoda para muchos como es el mediodía de los sábados?.
  • Arquivos de Son: Cando comezamos con El Vibrador non tiñamos aínda unha temática definida e o que en un primeiro momento tratamos foi “captar” oíntes. De aí a sección de sexo que non olvidemos, sempre ía precedida dun debate sobre algún tema de actualidade. E quizais con iso é co que persoalmente eu me quedaría de El Vibrador, aínda que son consciente de que para terceiros, El Vibrador era un programa de sexo. E a pesar de que nese programa compartín momentos increíbles a nivel persoal, Arquivos de Son é máis un proxecto persoal, algo que me rondaba pola cabeza dende pequeniña e co que xa intentara (xunto con Lara -outra das rapazas do programa-) daros meus primeiros pinitos noutra radio local. Nos trataremos de tocar en Arquivos de Son algúns dos temas que tanto a Lara, Bárbara, Pablo e a min nos encantaría escoitar ao sintonizar a radio. E coido que iso é importante. En canto ao horario… un sábado de 12 a 13 h parécenos un bo momento para sintonizar Cuac Fm e escoitar por exemplo a axenda cultural do fin de semana ou algunha recomendación sobre cine, libros, etc.
  • Arquivos de Son: Cuando empezamos con El Vibrador no teníamos todavía una temática definida y lo que en un primer momento tratamos fue “captar” oyentes. De ahí la sección de sexo que no olvidemos, siempre iba precedida de un debate sobre algún tema de actualidad. Y quizá con eso es con lo que personalmente yo me quedaría de El Vibrador, aunque soy consciente de que para terceros, El Vibrador era un programa de sexo. Y a pesar de que en ese programa compartí momentos increíbles a nivel personal, Arquivos de Son es más un proyecto personal, algo que me rondaba por la cabeza desde pequeñita y con lo que ya había intentado (junto con Lara -otra de las chicas del programa-) dar mis primeros pinitos en otra radio local. Nosotros trataremos de tocar en Arquivos de Son algunos de los temas que tanto a Lara, Bárbara, Pablo y a mi nos encantaría escuchar al sintonizar la radio. Y creo que eso es importante. En cuanto al horario… un sábado de 12 a 13 h nos parece un buen momento para sintonizar Cuac Fm y escuchar por ejemplo la agenda cultural del fin de semana o alguna recomendación sobre cine, libros, etc.
  • ED: Sodes un programa cultural pero, ¿falaredes tamén de videoxogos, graffitis ou ciencia? Moitos opinan que todo iso tamén é cultura.
  • ED: Sois un programa cultural pero, ¿hablaréis también de videojuegos, graffitis o ciencia? Muchos opinan que todo eso también es cultura.
  • AdS: A cultura é todo o que inflúe no desenrrolo coma persoas. Quizáis se teña un concepto da cultura demasiado clásico, non nos pechamos simplemente a libros, música e cine. Gustaríanos entrar na medida das nosas posibilidades, precisamente en todas esas áreas do saber que soen ser ignoradas. Por exemplo, James Lovelock e as súas reflexións sobre o cambio climático en Santiago foi algo que persoalmente me encendeu la bombilliña. (Bárbara).
  • AdS: La cultura es todo lo que influye en el desarrollo como personas. Tal vez se tenga un concepto de la cultura demasiado clásico, no nos cerramos simplemente a libros, música y cine. Nos gustaría entrar en la medida de nuestras posibilidades, precisamente en todas esas áreas del saber que suelen ser ignoradas. Por ejemplo, James Lovelock y sus reflexiones sobre el cambio climático en Santiago fue algo que personalmente me encendió la bombillita. (Bárbara).
  • ED: Faládenos das vosas virtudes e defectos como programa.
  • ED: Habladnos de vuestras virtudes y defectos como programa.
  • AdS: Virtudes, por comezar polo mellor… Temos ganas e forza para movernos e explorar, en canto aos nosos handicaps, a escasez de tempo dos catro e que quizáis, aínda non dimos demasiada forma a esta hora que temos para esto, pero será cuestión de grabar uns programillas máis para facernos certas secciós fixas e desenvolvernos con máis naturalidade.
  • AdS: Virtudes, por empezar por lo mejor… Tenemos ganas y fuerza para movernos y explorar, en cuanto a nuestros handicaps, la escasez de tiempo de los cuatro y que tal vez, aún no hemos dado demasiada forma a esta hora que tenemos para ello, pero será cuestión de grabar unos programillas más para hacernos ciertas secciones fijas y desenvolvernos con más naturalidad.
  • ED: ¿Que programas de esta, nosa emisora, escoitades con maior frecuencia?.
  • ED: ¿Qué programas de ésta, nuestra emisora, escucháis con mayor frecuencia?.
  • AdS: Partindo da base de que os catro dispoñemos de moito menos tempo do que nos gustaría e escoitalos en directo supón na maioría dos casos todo un logro, sintonizamos con maior frecuencia Café con Gotas, El Detective, Discovery, Alegría, BSO, Fala Calado, Malo Será, entre outros.
  • AdS: Partiendo de la base de que los cuatro disponemos de mucho menos tiempo del que nos gustaría y escucharlos en directo supone en la mayoría de los casos todo un logro, sintonizamos con mayor frecuencia Café con Gotas, El Detective, Discovery, Alegría, BSO, Fala Calado, Malo Será, entre otros.
  • ED: Dádenos razóns polas que, quen lea isto, DEBE escoitar Arquivos de Son tódolos sábados de 12:00 a 13:00
  • ED: Dadnos razones por las que, quien lea esto, DEBE escuchar Arquivos de Son todos los sábados de 12:00 a 13:00
  • AdS: (o a esa hora ou no arquivosdeson.podomatic.com). Porque imos tratar temas interesantes, distintos e quizáis descoñecidos, porque o noso afán é dar outro punto de vista e tamén sorprendernos a nos mesmos, así que o nivel de esixencia tamén parte desde nos.
  • AdS: (o a esa hora o en el arquivosdeson.podomatic.com). Porque vamos a tratar temas interesantes, distintos y tal vez desconocidos, porque nuestro afán es dar otro punto de vista y también sorprendernos a nosotros mismos, así que el nivel de exigencia también parte desde nosotros.