Entrevista a Radiovisual (martes, 16:00 a 17:00)

  • El Detective: Dun programa de humor (Sopas con onda) a un divulgativo. ¿Como se vos ocorreu a Gutier Rolán e a ti (Víctor Grande) pegar ese cambio?
  • Radiovisual: Por dúas razones, por un lado polo sinxelo “cambio”. Sete anos facendo programas de humor… non digo que sexa cansado, senón que me apetecía probar novos formatos. E por outro lado, o noso traballo/paixón. Nós traballamos no sector audiovisual a pequena escala e nos apaixoa este mundo. Apetecíanos aunar os conceptos de produccións mainstream e pequena producción da nosa terra, sin comparacións, simplemente mezclados para entreter e ensinar aos nosos oíntes o que non se ve nin se oe tralas cámaras ou as bambalinas. Queremos que o resultado final sexa unha mezcla de divulgación e entretenimiento, porque no fondo, un programa de radio é outro formato audiovisual máis que debe cumplir ese obxectivo.
  • ED: ¿Como vedes o panorama audiovisual galego?
  • R: Galicia, por sorte, é cuna de grandes creadores e proba de iso é a cantidade de festivales do sector que hai por toda a nosa xeografía. Contamos con pequenas e grandes productoras que están facendo traballos magníficos, que ademáis, por sorte outra vez, están sendo recoñecidos a nivel internacional. Queremos contactar tanto cos grandes como cos máis pequenos para que nos mostren o talento que hai na nosa terra e xa, pensando nos máis pequenos, queremos ofrecerlles unha plataforma máis desde a que promocionar as súas creacións.
  • ED: Coméntanos as virtudes e defectos do teu programa:
  • R: Todavía estamos calentando motores. Fixemos un piloto para probar o formato y recibimos as primeiras críticas. Boas e malas. Virtudes, diría que é un formato innovador en Cuac FM, sobre todo en canto a contidos, aínda que me consta que nalgún programa como Arquivos de Son, se fala de curtametraxes galegos nalgunha ocasión. Na nosa emisora houbo programas de cine, pero quizáis non tiveron cabida espazos nos que se analicen en profundidade aspectos puramente técnicos, con debates e análisis e sobre todo explicacións de por que unha creación é así. Outra virtude que queremos explotar son as entrevistas no estudo con xente do sector audiovisual, que podremos ter grazas aos contactos que temos co mundillo.E defectos, comentáronnos que nos falta un pouquiño de ritmo, que non deberiamos abusar da música jazz de fondo e que probablemente non podamos facer o noso programa tódalas semanas por motivos laborais, aínda que trataremos de ofrecer sempre un programa de calidade, con contidos interesantes e cun compoñente didáctico, para un amplo espectro de oíntes.
  • ED: ¿Qué programas de Cuac FM escoitas máis habitualmente?
  • VG: Somos fans de Periscópicos, en canto a programas de humor, porque nos encanta o humor intelixente con toques surrealistas. Ademáis, nos gustan outros programas culturais como Arquivos de Son, de crítica como Alegría e monográficos como El Detective. En canto a programas musicais, parécenos que en Cuac FM hai tanta calidade e orixinalidade que resulta dificil decantarse. Desde un clásico como Resaca Musical ata os máis modernos Nin Puta Idea ou Juventud Moderna. Realmente non escoitamos programas concretos con asiduidade, escoitamos Cuac FM con asiduidade, e cada vez que o 103.4 se cola na nosa radio, é unha sorpresa o que nos encontramos.
  • ED: Por último, dinos por que os oíntes deben escoitar Radiovisual cada martes de 16 a 17 horas.
  • R: Vos invito a que nos escoitedes, agora que estamos comezando, e sobre todo se vos gusta comprar as edicións de coleccionista das vosas series e películas favoritas, porque a nós si, nos gusta ver máis alá dos 40 minutos que dura un capítulo e nos gusta coñecer a todos esos tipos raros que hai detrás das cámaras e que xamáis nos paramos a ler nos títulos de crédito. Ademáis, como unha parte importante do programa lla dedicamos ao sector audiovisual galego, creo que pode servir para que todas esas pequenas e grandes produccións que nunca se ven en televisións xeralistas, podan chegar a máis xente. Non é pouco ao que aspiramos, pero nos fai ilusión.

Paco, mejor locutor novel en la gran noche de Arquivos de Son y BSO

Ayer, 27 de marzo, 14 º Aniversario de Cuac FM, se celebró el acto que reúne a la mayoría de los socios de la emisora: los Premios Oscuacs, llamados anteriormente Eurocuac. Esta vez hubo algunas novedades: tanto los conductores de la gala (Walter y Cristina) como los premios en sí se votaron un través de un formulario enlazado desde esta web, y creado por Víctor Grande.

La gala comenzó con un divertido discurso de Bea Ulalume sobre cómo comenzó Cuac FM, y lo que es hoy en día, y luego se presentaron los premios. Durante la gala se emitieron vídeos de la programación de Cuac FM a lo largo de cada día de la semana, grabados por Crossover, y una primicia: el trailer de Cuacamalo 2, la nueva locura de Chanfaina Bizarra y secuela de Las Interferensias del Doctor Cuacamalo):

A diferencia de la gala de 2009, en la que Inframundo fue el claro ganador con 7 Oscuacs, hubo varios programas que triunfaron en esta mágica noche en la que todo estaba muy repartido. El premio más deseado, el de Mejor Programa, fue para El Desinformativo, que desde 2004 no habían tenido ni siquiera una nominación: este año tuvieron 4, y 2 premios, incluyendo el de Mejor Programa Magazine. El programa cultural Arquivos de Son tuvo 3 premios oficiales, los mismos que el musical BSO, que además recibió un premio adicional por su actuación en el Programa 100 de Sopas con Onda.

Esta temporada hubo 2 premios de los que nadie tenía ni idea de quién iba a ganar: Mejor Locutor y Mejor Programa de Humor. Ambos fueron para ¿Y si no de qué?, el programa más nominado este año (Diego de la Vega ganó el primero de los premios). También estuvo reñida la votación para la Mejor Locutora, que ganó la presentadora Cristina (Zona Gaia).

Uno de los mejores momentos de la gala fue cuando Paco (La Gran Armada), fue a recoger el premio al Mejor Locutor Nóvel, cuando éste ironizó sobre el hecho de que reciba el premio un locutor de casi 90 años. En cuanto a la Mejor Locutora Nóvel, Lara de Arquivos de Son, programa que también tiene la Mejor Técnico de Sonido Nóvel (Bibi). En la categoría absoluta, otro año más, parece imposible desbancar a Mariano (Alegría). El Mejor Programa Nóvel de Cuac FM es Anatomía Deportiva, probablemente uno de los proyectos de Cuac que más y más rápidamente está creciendo.

El Programa más caótico, como muchos esperaban, fue Los Selenitas, que recogieron el premio de Fernando (El Detective), a quien previamente habían entregado el Oscuac a la Mejor Producción. Otro ganador fue Sopas con onda (Mejor Cuña).

Entre los nominados sin premio, fue una sorpresa que El Salchichón (sí, sí, El Salchichón) no recibiese nada; y fue precisamente su conductor, Lolo Ramas, quien anunció que, por 4ª vez en la historia de Cuac FM, se otorgaría el Oscuac Honorífico: el destinatario fue Óscar (El Kamikaze), por sus años en la emisora y por su lucha por hacer de este planeta un lugar mejor. El premiado no estaba en la gala, pero Lolo prometió que se lo haría llegar. Los anteriores ganadores del premio fueron Cosecha del 78, Fraguel Rock y Zapping!.

Por lo demás, una gala divertida donde lo importante no son los premios, sino el hecho de que la emisora esté cohesionada, y que esto sea un impulso para aquello en lo que se está convirtiendo Cuac FM: la radio comunitaria de A Coruña.

Resultados (en negrita, el ganador):

  • Mejor Sintonía: Periscópicos, ¿Y si no de qué?, El Desinformativo, BSO. Presentado por Pilar (La Gran Armada)
  • Mejor Cuña: BSO, Zona Gaia, Sopas con onda. Presentado por Julia y Alejandro (Crossover)
  • Mejor Producción: El Detective, Anatomía Deportiva, El Complejo Lambda. Presentado por Los Selenitas.
  • Mejor Locutor Nóvel: Walter (¿Y si no de qué?), Juan (Anatomía Deportiva, Dentro de un orden), Paco (La Gran Armada). Presentado por Dani (BSO).
  • Mejor Locutora Nóvel: Lara (Arquivos de Son), Chil (BSO) y Julia (Crossover). Presentado por Cristina (Zona Gaia).
  • Mejor Técnico de Sonido Nóvel: Dani (BSO), Bibi (Arquivos de Son), Alex (Crossover). Presentado por Teo (El Complejo Lambda).
  • Programa Mejor Nóvel: Anatomía Deportiva, Arquivos de Son, El Salchichón. Presentado por ¿Y si no de qué?
  • Mejor Programa Musical: Resaca Musical, Discovery, Azúcar & Bembee, BSO. Presentado por El Desinformativo.
  • Mejor Programa Divulgativo / Cultural: El Detective, Arquivos de Son, El Complejo Lambda. Presentado por Iria (Malo Será)
  • Mejor Programa Magazine: Alegría, El Desinformativo, Falacalado. Presentado por Recendo.
  • Mejor Programa de Humor: Periscópicos, ¿Y si no de qué?, Sopas con onda. Presentado por Iván (Music Box).
  • Programa más caótico: Los Selenitas, ¿Hoy se sale, maricas?, Dentro de un orden. Presentado por Fernando (El Detective).
  • Mejor Promoción: BSO, Inframundo, El Complejo Lambda. Presentado por Rebeca (Café con gotas).
  • Mejor Locutora: Bea Ulalume (Alegría), Cristina (Zona Gaia) y Lo (Falacalado). Presentado por Periscópicos.
  • Mejor Locutor: Ozzy (El Desinformativo), Diego de la Vega (¿Y si no de qué?), Lolo (El Salchichón). Presentado por Bea Ulalume (Alegría).
  • Mejor Técnico de Sonido: Mariano (Alegría), Iverson (¿Y si no de qué?), Hugh (Inframundo). Presentado por Eli (El Oasis).
  • Oscuac Honorífico: Óscar (El Kamikaze). Presentado por Lolo (El Salchichón).
  • Mejor Programa: El Desinformativo, ¿Y si no de qué?, El Salchichón. Presentado por Falacalado.

Lista de Premiados:

  • El Kamikaze: Oscuac Honorífico.
  • BSO: 3 Oscuacs (además del Premio ¿Y si no de qué?) Y 5 nominaciones.
  • Arquivos de Son: 3 Oscuacs y 4 nominaciones.
  • ¿Y si no de qué?: 2 Oscuacs y 6 nominaciones.
  • El Desinformativo: 2 Oscuacs y 4 nominaciones.
  • Anatomía Deportiva: 1 y Oscuac 3 nominaciones.
  • Alegría: 1 Oscuac y 2 nominaciones.
  • Zona Gaia: 1 y Oscuac 2 nominaciones.
  • El Detective: 1 y Oscuac 2 nominaciones.
  • Sopas con onda: 1 y Oscuac 2 nominaciones.
  • La Gran Armada: 1 Oscuac y 1 nominación.
  • Los Selenitas: 1 Oscuac y 1 nominación.
  • El Salchichón: 3 nominaciones.
  • El Complejo Lambda: 3 nominaciones.
  • Periscópicos: 2 nominaciones.
  • Inframundo: 2 nominaciones.
  • Crossover: 2 nominaciones.
  • Dentro de un orden: 2 nominaciones.
  • Falacalado: 2 nominaciones.
  • Azúcar & Bembee: 1 nominación.
  • Discovery: 1 nominación.
  • Resaca Musical: 1 nominación.
  • ¿Hoy se sale, maricas?: 1 nominación.

En breve se colgarán vídeos y fotos de la gala.

Entrevista a El Detective (domingos, 13:00 – 14:00)

  • PDF: ¡Ajajá, te parecerá bonito!
  • El Detective: ¿Lo cuálo?
  • PDF: Te pasas el año entrevistando a los diferentes programas de la emisora. Tienes tooooodo el año para publicar tu propia entrevista, y la publicas (¡casualidad!) la semana de los Oscuacs.
  • ED: Sí, mi intención era publicarla en la web la semana de la gala porque contaba con que, al igual que el año pasado, sería en la gala donde se harían las votaciones; así disfrutaría de una publicidad extra debido a la conocida Ley de Yo Me Lo Guiso Yo Me Lo Como. Lo que no imaginaba era que este año se iba a votar desde la web, por lo que el conejo sacado de la chistera pierde su efecto publicitario: muchos programas ya han votado (cachis)… Por cierto, que la jugada le salió bien a Víctor Grande, que hizo el programa 10o de Sopas con Onda justo un día antes de que se abriesen las votaciones.
  • PDF: En fins… Empecemos con la entrevista. ¿Cómo participas en los Oscuacs (premios de una radio coruñesa) siendo miembro de una radio de Getafe?
  • ED: Soy socio de Radio Ritmo, aunque colaboro con Cuac FM en la web y como miembro de la Coordinadora de Actividades Paralelas. En el caso de los Oscuacs, El Detective participa por los 9 programas grabados y emitidos por primera vez en Cuac FM, no por los 6 programas grabados y emitidos por primera vez en Radio Ritmo. Aprovecho para agradecer a los socios de la emisora de Getafe que me diesen la oportunidad de seguir haciendo radio desde el Centro Cívico La Alhóndiga.
  • PDF: Con lo bien que iba PDF, ¿cómo te decidiste a cambiar de programa?
  • ED: No, PDF no iba bien. Era un programa irregular que a veces podía estar dedicado a hacer humor absurdo, a veces era magacín variado con algo de humor, a veces se dedicaba íntegramente a una serie de TV, y otras veces era un programa de entrevistas. Personalmente me encontraba mucho más cómodo con las entrevistas (como las de David Bravo o El Reno Renardo), y por su puesto en los programas en colaboración con BSO, como fueron los especiales de Star Wars y El Señor de los Anillos. Aunque no me cierro a juntarme con Javi y Adri para grabar de vez en cuando un especial como la Edición Pirata (emitida en horario de Discovery), no voy a volver a participar de forma regular en PDF porque creo que el formato se agotó mucho antes del final de la pasada temporada (eso no quita que otras personas puedan continuar el programa, si quieren).Me apetecía hacer un programa temático donde cada semana tratase lo más a fondo posible un tema determinado. En el programa sobre los OVNIs, probablemente el mejor de la temporada, analizamos el asunto desde un punto de vista escéptico, trayendo como invitados a Luis Alfonso Gámez (del blog Magonia), Borja Tosar (Vicepresidente de la Agrupación Ío), Daniel Fernández Mosquera (era profesor de Introducción a la Astrobiología en la UDC), además de nuestros compañeros Mariano y Bea de Alegría. En el de Sistemas Operativos, 3 informáticos de la emisora participaron en un debate defendiendo a muerte sus posiciones: Víctor Grande a Mac, Diego de la Vega a Ubuntu e Iverson a Windows. Quizá el que más ganas tenía de hacer fue el Capítulo VIII: La Monarquía, nada más (y nada menos) que con el Senador Iñaki Anasagasti al teléfono.
  • PDF: ¿Cuáles dirías que son las virtudes y defectos de tu programa?
  • ED: En cuanto a virtudes, que digo lo que pienso, que traigo invitados interesantes y creo que trato a fondo bien las cosas. En cuanto a defectos, que tengo mucho que mejorar como locutor y como técnico de sonido, que no siempre me sale el programa como a mí me gustaría, y que debería hacer más programas (cosa que espero corregir desde mayo y la temporada que viene).
  • PDF: Ahora la pregunta del millón. ¿Qué programas de Cuac FM escuchas más?
  • ED: Ufff… Trato de escucharlos todos (hace poco descubrí Multiplex, muy interesante programa musical, y con curiosas mezclas), pero obviamente es imposible; El Salchichón era una escucha obligada, pero ahora no emite. Siempre que me pilla en casa, y si no hay curro del master, escucho al menos uno al día de lunes a jueves (en directo, o por el podcast). Los lunes, Desinformativo. Los martes, Chanfaina Bizarra. Los miércoles era adicto a Sopas con onda, en cuyo programa 100 tuve el honor de participar. Y los jueves, Alegría, Zona Gaia, ¿Y si no de qué? y BSO. Eso no quita que de vez en cuanto escuche otros programas como Malo Será, Dentro de un ordenAnatomía deportiva, CrossOver, Los Selenitas, Falacalado, Periscópicos, Juventud Moderna (¡qué gran descubrimiento!) Arquivos de Son, Recendo, Unagui, El Complejo Lambda… ¡¡Pero entendedlo!! No puedo escuchar todo ;(
  • PDF: ¿Por qué hay que escuchar cada domingo a las 13:00 en Cuac FM la redifusión de los programas que hiciste en Radio Ritmo?
  • ED: Porque a quien le gustaba El Detective Cuac, le gustará El Detective Ritmo. Programas como el de la libertad de expresión, el de Malaprensa o el de Mi Mesa Cojea fueron muy interesantes, y agradezco a Cuac FM y Radio Filispim que reemitan los programas que hice por allá.

NOTA: Para ver la entrevista a PDF, pincha aquí.

Entrevista a Café con Gotas (miércoles, 16:00 – 17:00)

  • El Detective: De vez en cuanto habéis traído algún grupo para tocar en directo en la emisora. ¿Cual os ha dejado un mejor sabor de boca?
  • Café con Gotas: No me atrevo a diferenciar uno, pero -si me obligas- siempre que viene Silvia Penide el ambiente que se crea es excelente.
  • ED: Hacednos un breve resumen de vuestra trayectoria en Cuac FM.
  • CcG: Pablo empezó en CUAC cuando comenzó la emisora, como si llevara toda la vida esperando a que naciera para unirse a ella y ya estar juntos de la mano de por vida. Su primer programa se llamó Unicornio (Silvio y esas cosas…). Al año siguiente lo cambió por La Tregua (Benedetti y esas cosas…) y hace unos seis años, tras el año de barbecho de CUAC, se unió a Roberto Garea para hacer Café con Gotas, uniéndose Maria José y su hermana Elena al proyecto. Rebeca llegó hace dos años, cuando Roberto decidió descansar… Y así hasta hoy, jóvenes, ilusionados y enamorados de la radio como el primer día…
  • ED: Virtudes y defectos de Café con Gotas.
  • CcG: Es un programa muy fresco y entretenido, se respira el buen ambiente. El defecto es que los contenidos están muy apretados, no da tiempo a profundizar en casi nada.
  • ED: ¿Qué otros programas de la emisora escucháis con asiduidad?
  • CcG: AlegríaBSOSopa con Onda.
  • ED: Dadnos razones por las que se debe escuchar Café con Gotas cada miércoles a las 16:00.
  • CcG: Es la sobremesa más amena y entretenida, sore todo si te gusta la música y los temas de salud y farmacia.

Hoy se graba el Programa 100 de Sopas con Onda

VictorgrandePetinElenaJose1

Hoy se graba (aunque aún no se emitirá) el Programa 100 de Sopas con Onda, y como se anunció, Víctor Grande, Petín de Petín, Elena de Coruña y Jose desde la Oscuridad, terminarán hoy con la larga andanza en Cuac FM de uno de los mejores programas de humor que han pasado por la emisora.

El programa durará más de hora y media (aunque puede alargarse) y en él participarán, además de los que aparecen en el cartel, algunos otros miembros de la emisora. Será esta noche, a partir de las 21:30, en el Bitácora Coruña (Avda La Habana s/n, na Casa del Agua).

Entrevista a Los Selenitas (jueves, 14:00-15:00)

  • El Detective: Las malas lenguas (y peor aún, Adri de Discovery) os consideran el nuevo PDF. ¿Consideráis que sois capaces de superar a ese programa, u os falta rodaje?
  • José: PDF es una de las fuentes de referencia que tenemos, pero hay más, sobretodo Chanfaina Bizarra y BSO con sus crossovers. No obstante poco a poco vamos dejando atrás los parecidos que nos unían a PDF y estamos labrando nuestra propia identidad.
  • Iván: Por ahora puede que nos falte algo de rodaje, pero por lo que se ve, si nos están preguntando esto, es porque nos hacemos notar y, si somos lo suficientemente grandes ahora como para que se hable de nosotros… Entonces no tengo ninguna duda de que acabaremos superando todas las expectativas.
  • ED: ¿Cuáles consideráis que son las claves más importantes a la hora de hacer humor?
  • Ana: Ser espontáneo y, sobre todo, pasárselo bien.
  • Iván: En mi modesta opinión el humor debe buscarse en lo cotidiano, en el día a día. No hay que proponerse una meta o una imitación, sino que cada cual lleva el humor según lo comprende, aprende, siente… Entre el equipo de Los Selenitas lo bueno que tenemos es que tenemos mucha variedad, y por tanto es casi imposible no haya nadie en el equipo que no sepa satisfacer las necesidades de reír del público en general. La clave a la hora de hacer humor, es empezar por uno mismo. Diviértete tú, y entonces podrás divertir a los demás.
  • ED: Explicadnos con detalle las virtudes y los defectos de ese gran programa llamado Los Selenitas.
  • Ana: Es muy difícil responder a esto desde dentro del programa… pero como mayor defecto (y pese a que hay muchos) diría que nos falta aprender mucho más y como virtud que tenemos muchas ganas de hacerlo.
  • José: Como principal virtud (y creo que clave a la hora de hacer un programa) es que nos lo pasamos bien y eso se nota. Yo destacaría también en el lado de las virtudes que siempre intentamos estar acompañados por algún otro programa del que intentamos aprender y conocer a sus integrantes. Además, siempre intentamos estar con la actualidad, para que el programa diga algo interesante a nuestros oyentes mientras pasan el rato escuchándonos. En el lado de los defectos hay muchos (síntoma también de que es un programa que está en su primera temporada). Por no contar demasiados me quedaré con uno, al programa no le vendría mal una renovación en el formato (pero todo se “andará”).
  • ED:  ¿Qué otros programas cuáqueros escucháis habitualmente?
  • José: Yo intento escuchar alguna emisión de cada uno para ver qué hacen y que ideas tanto técnicas como argumentales nos pueden aportar, pero los que más me gustan y que sigo con mayor asiduidad son Chanfaina Bizarra, Malo Será y BSO. ¿Y si no de qué?, Sopas con Onda y Discovery también son otros programas interesantes.
  • Ana: La verdad es que no escucho demasiados, pero si he escuchado BSO, Zona Gaia, Resaca Musical y Chanfaina Bizarra. Escuchar el resto de programas de Cuac es una tarea que me queda pendiente jejeje
  • ED: Cada jueves es de 14 a 15 es imperativa la escucha de los selenitas. ¿Por qué?
  • Ana: Pues creo que si se quiere pasar un rato divertido es un buen plan escuchar nuestro programa ¡¡¡y no porque sea nuestro!!! xDD
  • Iván: ¿Para que respirar? ¿Para que comer? ¿O dormir? Esta pregunta no haría falta. ¡¡¡YA QUE ESCUCHAR LOS SELENITAS ES UNA GRAN RAZÓN PARA VIVIR!!! Si quieres divertirte, escúchanos, pasar un buen rato, escúchanos, matar el tiempo con una compañía insuperable, ya sabes, sólo escúchanos.

Entrevista a Anatomía Deportiva (lunes, de 22:00 a 23:00)

  • El Detective: ¿Por qué decidiste convertir en programa propio lo que en principio era una sección de Dentro de un orden?
  • Anatomía Deportiva: Siempre me encantaron los deportes. Cuando tuve la oportunidad de tener una sección de deportes en Dentro de un orden siempre se nos hacia muy justo el tiempo. Era mucha gente la que en un espacio de 15 – 20 minutos tenía que resumir sus deportes. Era el caso por ejemplo de Ignacio que se recorria media España haciendo reportajes del mundo del motor y participaba con nosotros por teléfono. Luego por ejemplo Benito y Álvaro también tenian su pequeña “porción” de seccón y no teniamos espacio para dar cabida a todo en tan poco tiempo. Además de esto un día que fui a Diez de Diez Mariano y Tomy me propusieron que le vendría bien a la emisora tener un programa de deportes y eso fue el paso definitivo hasta hoy.
  • ED: ¿Cómo haces para conseguir a entrevistados de ese nivel?
  • AD: Pues tengo la enorme suerte de contar con gente en el equipo de Anatomía muy ligada al deporte profesional. Es el caso por ejemplo de Benito que tiene enormes contactos dentro del atletismo y del deporte local o Nacho en el mundo del motor o mismo yo y Álvaro, que también tenemos nuestros contactos en el mundo del fútbol y del baloncesto. También los propios invitados que vienen al programa tienen la gentileza de abrirnos las puertas y facilitarnos los contactos con otros deportistas. Además hay que sumarle a eso bastante trabajo sobre todo porque es gente muy ocupada y tienes que adaptarte a sus horarios y sus circunstancias y también un trabajo considerable de documentación y producción.
  • ED: Virtudes y defectos de Anatomía Deportiva.
  • AD: Creo que no se pueden condesar más deportes en una hora jajjaja. Intentamos darle importancia también a deportes “minoritarios” (aunque no me gusta llamarlos así) y que no tienen tanta trascendencia como el fútbol o baloncesto o otros más conocidos. Otra virtud importante es la calidad humana del programa y la enorme profesionalidad de la gente integrante del equipo.
    Defectos: a veces queremos aportar tantas cosas en tan poco tempo que cuando hay debates a veces nos atropellamos un poco los unos a los otros pero es subsanable. Otro defecto o asignatura pendiente que tenemos es seguir informándonos de muchos deportes que no se conocen y que practican muchísimos deportistas. Se lo merecen.
  • ED: Programas de Cuac FM que suele escuchar el director de Anatomía Deportiva.
  • AD: Lo reconozco soy un radiadicto de Cuac. Tengo un propósito que poco a poco quiero cumplir, y es escuchar todos los programas de la emisora varias veces. De momento debo llevar un 60% aproximadamente de la parrilla de Cuac FM. Hay muchísimos programas que me gustan; te podría decir decenas pero hay algunos por los que tengo especial predilección: BSO, El Desinformativo, Fala Calado, ¿Y si no de qué?, Sopas con onda, El Detective, Alegría, Malo Será
  • ED: ¿Por qué debemos escuchar Anatomía Deportiva cada lunes a las 22:00 en el 103.4 FM?
  • AD: Pues porque pienso que es un programa que ofrece mucha variedad y posibilidades dentro del deporte. Además, creo que es un programa que está en expansión, y no quiero anticipar nada, pero los invitados que vamos a tener en próximas ediciones de Anatomía estoy seguro que no van a dejar indiferente a nadie. Y otro motivo es porque es un programa de Cuac.

Entrevista al Desinformativo (lunes, 20:00 a 22:00)

  • El Detective: Ozzy, háblanos un poco de la evolución que El Desinformativo experimentó desde sus inicios en ésta, nuestra emisora. Garou, coméntanos tu experiencia en este programa.
  • Ozzy: Hay que decir que yo ya conocía CUAC FM desde 1997 (¡si!, un año despues de su creación), pero fueron programas como Emisión Imposible o Fraguel Rock lo que hicieron que yo empezara a interactuar con la emisora via teléfono; pero un día Javi Fraguel, que lo conocía de andar por los mismos bares asi como a otros cuácqueros míticos, me pregunto si me apetecía subir a la emisora a participar en uno de los últimos Fraguel Rock y fue ahi cuando realmente comprendí lo que era CUAC y empecé a darle vueltas a la posibilidad de hacer un programa…Corría el año 2004, en enero un gran amigo mío, el Sr. Xino, me comento que quería hacer un programa en CUAC FM, en una noche de fiesta le dije que le podía llamar El Desinformativo le hizo gracia y así se decidió el nombre…Creo recordar que el programa salió por primera vez a las ondas o la última semana de enero del 2004 o las dos primeras de febrero, no lo tengo claro, lo que sí tengo claro es que al segundo programa del Desinformativo (éste sí en febrero de 2004, no se el día) entró el Sr. Ozzy con la decisión de quedarse en las ondas.Las motivaciones iniciales por las que hicimos el programa era por el auge de la música comercial, de la radio fórmula, en fin, de los triunfitos… nuestra frase era que no queríamos destruirlos, queríamos desacreditarlos, ¡¡se podría decir que éramos un Desinformativo musical!!

    Lo bonito de esos inicios era que el Sr. Xino es de una cultura diferente a la mía, es de Venezuela, y yo de Monte Alto (jaja) y la improvisación se volvió el primer signo del programa: ninguno de los dos solíamos conocer la música que llevábamos y siempre quedaban bien aunque no tuvieran nada que ver sus gustos con los míos y entre canciones aprovechábamos para criticar toda la música comercial y todo sin ningún guión.

    Pronto nos dimos cuenta de que nuestras mentes querían más y, siempre escudándonos en la música, empezamos a atacar formas de vida, políticos, religiosos….en fin eso sólo fue el comienzo.

    Para la 2ª temporada tuve un disgusto que a la larga me vino bien radiofónicamente y en la vida en general: ¡¡mi compañero el Sr. Xino se marcha a Barcelona!! y entonces encajo el golpe y decido que esa temporada voy a hacer el programa YO SOLO para encontrarme en las ondas, para saber que es lo que realmente quería hacer, y poco a poco voy sacando inquietudes y mala hostia acumulada utilizando sobre todo las letras de las canciones para decir lo que quiero…

    A partir de la 3ª temporada empieza la búsqueda de colaboradores (en todos estos años hasta hoy en día ha pasado mucha gente por el programa: Fon, Emper, la sección radikal Juan Luis, la señorita Cordelia, Marcos, Malala, Pelis, María, Fer, Juan, la señorita Anaba, la Trigésimo Octava reencarnación del Sr.X, Cholo, Lobo, el Sr. McClane, Yeiko, Garou… ¡¡y seguro que olvido a alguien!!

    La temática empieza a sufrir cambios, el programa empieza a guionizarse, se empieza a meter noticias entre la mÚsica, aparecen secciones: de agenda cultural, seguimiento a conciertos, ¡de cine! (sí, Dani, de cine), de lecturas de libros…

    Tras muchos experimentos las noticias cada vez van ocupando más minutos en el programa y a dos meses de finalizar la 4ª temporada, aparece en el programa una persona fundamental: el Sr. Garou, su llegada coincide con la profesionalidad absoluta del programa, la cantidad de información que manejaba para el programa ya era impresionante.

    La 5ª temporada empezamos Garou y yo solos pero pronto se unirían el Sr. Lobo y la Trigésimo Octava reencarnación del Sr. X que se convertirán en el mejor equipo y más duradero que he tenido nunca (también nos acompañó la señorita Anaba en cuanto tenía tiempo) la música pasaba a ser un acompañamiento de nuestras voces y empezaba a plantearme la posibilidad de adquirir una hora más de programa porque el ritmo que llevábamos cada vez era más rápido y tenía tantas cosas que decir…

    En la 6ª temporada, el Sr. Garou se marchó a Madrid pero no abandonó el programa, siguió haciéndolo por teléfono desde Madrid, y aprovechando que estaba allí, le comenté que podía hacer algún tipo de trabajo de investigación y el Sr. Garou consiguió sacar entrevistas y visito sitios para hacer reportajes del tipo: en la cadena SER, en la COPE, en Radio Nacional, en la Iglesia de la Cienciología, en el Congreso de los Diputados, en Telemadrid… etc, y eso hizo que el programa diera un salto de calidad enorme.

    Y,finalmente,ahora nos encontramos en la 7ª temporada, por fin ya con dos horas de programa (estoy pensando en coger una tercera porque todavía vamos muy justos de tiempo…) el Sr.Garou ha vuelto a Coruña y mantenemos el mismo equipo de las dos últimas temporadas, aún tengo mas ilusión y fuerza ahora que cuando empecé, así que vais a tener Desinformativo para rato, queridos oyentes…

    Garou: La leche…¿evolución personal o del programa? A ver, llegué sobre abril del 2007 (finales de la 4ª temporada). El formato del programa estaba bastante definido en esa época (noticias, comentarios y musica), y en la temporada 5ª comencé a hablar de paranoias de la realidad (falacias, religiones, escandalos empresariales e incongruencias varias en este mundo). En la sexta fui a Madrid por motivos personales y continué con mi sección bajo la amenaza del lag, la batería del móvil… y Sr. Ozzy pidiendo que fuese a sitios con politicos, para entrevistarlos… y resulta difícil hacerlo cuando alguien se “defiende” a través del distanciamiento, aunque esté a un metro de tí (truco mental: SOLO SON HUMANOS. Bueno, la Espe no…)
    Y ahora esta temporada… la verdad es que no me he movido mucho en lo que va de temporada, para mí otoño es la época de mayor trabajo del año, y… no estaba. En fin, por lo menos ya se que el próximo objetivo es la Xunta. Que se enteren de que existimos…

  • ED: Elaborad un ranking de los 5 personajes más criticados en la historia de vuestro programa, y explicadnos por qué.
  • O:  Joder, qué pregunta más difícil. Con el que empecé a cebarme fue con:- Paco Vázquez, a este señor le han publicado dos libros de 400 páginas con todos sus chanchuchos, fue y sigue siendo un déspota, decía que era socialista cuando todo el mundo sabia que era del Opus… ¿quieres que siga? Mejor no, que me enveneno.- Fraga, este superviviente de todos los regímenes políticos en los que estuvo, es un personaje que dio mucho miedo. Yo le contaré a mis hijos cuentos de miedo con Fraga de protagonista… Y aparte de todas las cafradas que hizo este señor, como firmar sentencias de muerte cuando era ministro de Franco, lo que más me molestó fue la respuesta a la catástrofre del Prestige.- José María Aznar, un hombre que en su primer mandato es capaz de pactar con ¡¡¡¡nacionalistas vascos y nacionalistas catalanes para llegar al poder!!!! y que luego con mayoría absoluta se gana a pulso el odio de mas de la mitad de España, con temas como la LOU, el Decretazo, el Prestige… ¡¡¡y sobretodo la guerra!!! Qué más decir…

    George W. Bush, sobre este personaje yo tengo mi propia teoría, creo que se hacía pasar por tonto para justificar sus terribles acciones pero que de tonto no tiene nada… lo odio, odio a este personaje, cuántas vidas se han ido por su culpa.

    – El quinto no puede ser un personaje tiene que ser algo abstracto que son LAS RELIGIONES, que son lo peor de la humanidad ¡¡TODAS!!

    G: En primer lugar no pondría a un ser humano, sino a un ente: los medios de comunicación empresariales. Ya no hay un espiritu de “búsqueda” mas allá del google… por parte de los medios. Los periodistas de este país le meten unas ganas tremendas porque saben que hay “algo” en el acto de informar que te llena de una manera única. Son adictos a ello. En cambio los medios de comunicación son adictos al dinero. Y si no hay medios para “vivir” el periodismo, no hay información, sólo “comunicación empresarial”…

    Bush. Este “ente humano” le provocó una acidez de estómago tal al Sr. Ozzy que empezó a hacer comentarios sobre él en un programa de música… Y la verdad, es que fue un Hitler perfecto durante ocho años, y nos las coló TODAS al Planeta entero.

    Rajoy. Más que Zapatero, que es el siguiente en la lista. Pero este es mas “In”. Incompetente. Incapaz. Vamos, es el sparring del PP entero…

    Zapatero. Porque aunque a día de hoy sea un muñón, empezo bien: ley del matrimonio, le tocaba los huevos al clero, fue nuestro “Obama” español… (Sí, va con segundas XD)

    Berlusconi. creo que en el ránking de críticas va por delante del Papa más que nada porque sale mas en sus medios de comunicación XD. Y ya son demasiados años cagandose en toda Italia como para que no aparezca en este ranking…

  • ED: ¿Qué virtudes y defectos destacaríais de vuestro programa?
  • O: Virtudes: el programa es rápido para ser dos horas, las opiniones son frescas (a mis colaboradores no les digo nada de lo que voy a plantear así dicen lo primero que piensan) y son cercanas a la gente puesto que nosotros somos gente de la calle y sobre todo, no nos casamos con nadie.Defectos: a veces me travo un poco al leer porque es mucha la cantidad de información que doy por programa; a veces las opiniones se radicalizan demasiado y ése no es el objetivo; a veces los colaboradores se pisan entre ellos, pero cada vez menos.
  • G: El bien y el mal son conceptos que no tenemos por que barajar. El programa es espontáneo, con un guión que marca el Sr. Ozzy a traves de las noticias diarias. Así que las virtudes y defectos son las que tenemos como personas. Yo me pierdo a veces en medio del programa, el Sr. X^38 lanza unos comentarios que pueden parecer ofensivos (si no sientes el tema del que se habla), y el Sr. Yeiko ultimamente viene con traje y corbata a la pecera. Es grotesco tratar de definir lo bueno y lo malo. Pero lo mejor, sin duda, es la libertad que hay para cagarla, a condición de aprender de la cagada cometida.
  • ED: ¿Qué programas de Cuac escucháis habitualmente?
  • O: Escucho muchísimo Cuac, estoy enganchado totalmente. Los programas que más me gustan no son pocos y son: Malo Será, Alegría, Café con Gotas, El Salchichón, Periscópicos, Sopas con onda, Zona Gaia, ¿Y si no de qué?, BSO, Inframundo, Fala Calado, Arquivos de Son y me llama mucho la atención La Gran Armada.
  • G: … en mi casa se escucha fatal Cuac y aún no tengo Internet, así que me bajo lo que puedo de los podcast… Pero escucho Alegría, Periscópicos, YSNDQ, El Salchichón, y aún me tengo que bajar unos cuantos mas al portátil (¿El Detective también vale de Cuac?)… pero he perdido mi reproductor de mp3… a ver si hay rebajas XD
  • ED: Dadnos razones por las que el Desinformativo ha de ser escuchado por todos cuando en el Monte Zapateira y casi todo el Planeta Tierra sea lunes de 20:00 a 22:00…
  • O: Porque el programa es un desahogo total, porque nuestras opiniones las sentiréis muy cercanas, porque creemos en la conciencia social y en la unión de la gente para luchar todos juntos por nuestro derechos.
  • G: Los líderes políticos, sindicales, sociales, religiosos y demás no ayudan a pensar, en esta época solo guían, ordenan o prohíben, según de donde salga el dinero que los mantiene.A quien crea el dinero le da igual la crisis, aunque lo tengan oscuro con la quiebra de los bancos y grandes compañías. Irse al paro con 5 millones de euros no es ser un “Parado”.

    Así que aquí estamos, sobreviviendo rodeados de un caos invisible, deseando que nos dejen en paz en nuestra casa (hipotecada), viendo nuestra vida y la de los demás a traves de la televisión y deseando ganar un concurso, una lotería, ALGO que te quite de la monotonía en la que se ha convertido tu realidad

    …Lo peor de todo es creer que la forma de mostrarnos la realidad que tiene la televisión o la prensa es la que más se ajusta a como somos nosotros, a nuestra forma de ser. ¿Alguien duda acaso que los medios de comunicación no transmiten emociones?

    Hay formas de ver “la realidad” que son auténticas cadenas para el ser.

    Hay que romperlas, no ya para ser “libre”, sino para ser tu mismo.

Cuac FM en Twitter

Puede que algunos conozcáis Twitter, un servicio gratuito de microblogging en el que cada usuario puede colgar comentarios de 140 caracteres o menos. Podéis buscar info sobre ella en la Wikipedia o en este recomendable manual. Saco el tema para que nuestros oyentes conozcan algunos de los usuarios de Twitter que tiene la gente de Cuac FM:

Otras emisoras comunitarias:

Otros Twitts de interés:

Entrevista a El Salchichón. Sí, sí, El Salchichón (jueves, 19:00 a 20:00)

  • El Detective: Hoy toca El Salchichón. Sí, sí, El Salchichón, un programa de radio llevado a cabo por el sin par Lolo Ramas, quien con un agradable fondo musical puede estar una hora entera hablando de cualquier cosa, improvisando sobre la marcha. Lolo, ¿qué consejos les darías a los futuros locutores que deseen hacer un programa en solitario?
  • El Salchichón: Que conste que lo de lanzarme a hacer el programa en solitario no fue algo premeditado, de hecho la idea era hacerlo con un par de compañeros, pero no pudo ser por temas laborales. La verdad es que me imponía respeto hacerlo solo, pero tenía mucho mono de radio así que decidí tirar p´alante, con este formato de manera experimental/provisional. Después se ha dado la circunstancia de que me he encontrado cómodo haciéndolo de este modo, y me ha resultado satisfactorio ser capaz de trabajar de manera totalmente distinta (por no decir opuesta) a como lo había hecho antes (en un contexto de un equipo de 6-8 personas). Sin embargo, soy un convencido del trabajo en equipo y tengo claro que más antes que después volveré a volcar mis esfuerzos en algún tipo de proyecto común.
    Dicho lo cual, y volviendo a la pregunta XD y aunque no soy nadie para dar consejos, creo que lo más importante para hacer un programa en solitario es hacer palpable que crees en tu propio discurso, no importa cuál sea el tema a tratar, aunque se trate de algo anecdótico, disparatado o frívolo, lo importante es transmitir que en ese preciso instante no existe ninguna otra cuestión en el universo más urgente que tratar ese tema en concreto. Si el oyente no percibe esa implicación, si te muestras tibio o indiferente ante los temás que tú mismo eliges, o si te conviertes en una máquina de recitar datos, será muy difícil que consigas la atención de la audiencia, y aún menos su complicidad.
  • ED: Una de las pasiones de Lolo es la radio-ficción, algo que demostró en Oye, neno. Recientemente ha convocado los “Premios Salchichón” a la mejor pieza de radio-ficción de la emisora, para animar a los compañeros a que se adentren en este antaño explotado pero actualmente desconocido género radiofónico. ¿Cómo animarías a los lectores de esta web a que hagan radio-ficción?
  • ES: Como comunicadores es bueno que seamos capaces de manejar todos los registros posibles y en ese sentido la radioficción es una valiosa herramienta en nuestras manos para expresar de forma original cualquier idea. A menudo cuando decidimos que vamos a tratar tal o cual tema en nuestros programas lo planteamos automáticamente siguiendo los típicos formatos de siempre: tertulia, debate, entrevista… y todo eso está muy bien, pero junto a ello, no hay que desdeñar la posibilidad de afrontar esas mismas temáticas desde la radioficción, que permite tomar puntos de vista excéntricos, sutiles y verdaderamente originales, difíciles de adoptar desde los formatos convencionales y con un gran potencial para sorprender al oyente. Para que se me entienda, una pieza de radioficción en cualquiera de nuestros programas podría jugar el mismo papel que una viñeta de Forges en El País.
    Por otra parte, la radioficción es una vía perfecta para canalizar las inquietudes artísticas o creativas de cualquier persona: si te gusta escribir te sirve para probarte como guionista, si te gusta actuar qué mejor teatro que el de las ondas, si disfrutas haciendo virguerías con el editor de audio, lo mismo… En definitiva, hacer radioficción es, amén de laborioso, escandalosamente divertido. Y además no lo hace casi nadie en estos tiempos, es un territorio en el que queda mucho por explorar. Uno de mis sueños sería que un futuro la radioficción llegase a ser (entre otras) una de las señas de identidad de CUAC FM, y en buena medida esa es la razón de ser de la convocatoria de este “Premio Salchichón”.
  • ED: Explícanos un poco las virtudes y defectos de tu programa.
  • ES: En cuanto a los defectos, y poniéndome en el pellejo del oyente, supongo que no todos los días tienes el cuerpo como para meterte entre pecho y espalda un sermón que se casca un fulano por las buenas tratando de lo divino y lo humano sin demasiado rigor, como si fuera un iluminado, con un discurso en ocasiones denso, algo barroco y cargado de subjetividad…
    Pero, por otra parte (entrando en las virtudes), creo que si el oyente es capaz de convivir con todo lo anterior, a cambio de su complicidad recibe puntos de vista imaginativos sobre los temas más variados, relaciones insólitas de acontecimientos históricos y algunos coletazos de un extraño sentido humor, todo ello dentro de una atmósfera agradable en la que tiene mucho que ver la Preservation Hall Jazz Band de New Orleans.
  • ED: ¿Qué programas de Cuac FM sigues con asiduidad?
  • ES: Según voy conociendo más cuáquer@s, me voy interesando por lo que hacen, y también me hago semanas temáticas en las que fisgoneo en los podcasts de programas que no conozco, pero mi intención es tener pronto controlados al 100% porque considero que en una emisora comunitaria es importante que todos sepamos qué es lo que están haciendo nuestros compañeros. Por mojarme un poco, que es lo pretendes cuando nos planteas esta puñetera pregunta XD te diré que no suelo perderme algunos programas como La Gran Armada, El Desinformativo, YSDQ, Alegría, Sopas con Onda, Malo Será, Periscópicos o El Kamikaze. Ah, y en ocasiones se me cuela la señal de un tal Detective.
  • ED: Danos razones claras y concisas, y sin embargo extensas, por las que El Salchichón debe ser escuchado cada jueves de 19:00 a 20:00.
  • ES: Más concisas que extensas:
    Porque no se parece a ningún otro programa.
    Porque se respeta la inteligencia del oyente.
    Porque sigue una línea argumentativa imprevisible.

    Y aprovecho para desear un feliz 2010 a toda la comunidad cuáquera. A buen seguro será un año de grandes retos para nuestra palmípeda emisora.