Entrevista a Café con Gotas (miércoles, 16:00 – 17:00)

  • El Detective: De vez en cuanto habéis traído algún grupo para tocar en directo en la emisora. ¿Cual os ha dejado un mejor sabor de boca?
  • Café con Gotas: No me atrevo a diferenciar uno, pero -si me obligas- siempre que viene Silvia Penide el ambiente que se crea es excelente.
  • ED: Hacednos un breve resumen de vuestra trayectoria en Cuac FM.
  • CcG: Pablo empezó en CUAC cuando comenzó la emisora, como si llevara toda la vida esperando a que naciera para unirse a ella y ya estar juntos de la mano de por vida. Su primer programa se llamó Unicornio (Silvio y esas cosas…). Al año siguiente lo cambió por La Tregua (Benedetti y esas cosas…) y hace unos seis años, tras el año de barbecho de CUAC, se unió a Roberto Garea para hacer Café con Gotas, uniéndose Maria José y su hermana Elena al proyecto. Rebeca llegó hace dos años, cuando Roberto decidió descansar… Y así hasta hoy, jóvenes, ilusionados y enamorados de la radio como el primer día…
  • ED: Virtudes y defectos de Café con Gotas.
  • CcG: Es un programa muy fresco y entretenido, se respira el buen ambiente. El defecto es que los contenidos están muy apretados, no da tiempo a profundizar en casi nada.
  • ED: ¿Qué otros programas de la emisora escucháis con asiduidad?
  • CcG: AlegríaBSOSopa con Onda.
  • ED: Dadnos razones por las que se debe escuchar Café con Gotas cada miércoles a las 16:00.
  • CcG: Es la sobremesa más amena y entretenida, sore todo si te gusta la música y los temas de salud y farmacia.

Entrevista a Malo Será (lunes, de 23:00 a 24:00)

  • El Detective: Din as boas linguas que bebedes moito de Zapping. Explicádenos a vosa relación con este clásico cuáquero emitido en terras extrañas.
  • Isra: As boas e as malas (risas). É certo. Incluso diría que de non ser por Zapping non existiría Malo Será. Bebemos e lle debemos moito a Zapping. Con eles descubrimos unha maneira de facer radio como non escoitaramos nunca, un programa que nos facía estar pegados ó transistor as horas nas que emitían, e iso ten o seu mérito. Non o consigue todo o mundo, e aínda por enriba tivemos o pracer de contar con eles no Estudo como padriños. E que nos digan que bebemos de Zapping é toda unha honra, porque é dos mellores halagos que nos poden dicir.
  • ED: Explicádenos como sodes capaces de complementarvos, tendo personalidades tan variopintas.
  • I: Explicadnos cómo sois capaces de complementaros, teniendo personalidades tan variopintas. Creo que esa é unha das cualidades do programa. Non seguimos, por dicilo dalgunha maneira, unha “liña editorial”. Cada un ten o seu punto de vista e a expón como lle peta no momento que lle peta. Incluso tivemos algunha que outra discusión no aire por este mesmo motivo. Vamos, como a vida mesma. Penso que todos se poden sentir identificados con algún de nós nalgún momento do programa, porque temos opinións para dar e tomar. Pero en conxunto, creo que formamos un bo equipo.
  • ED: ¿Qué podedes mellorar de Malo Será? ¿Que defectos tendes? ¿E virtudes?
  • I: ¡Moitísimas cousas!, para comezar, o aspécto técnico, e para continuar, a locución, o respetar os turnos de palabra, o ser constantes nas seccións e sobretodo, o economizar o tempo. Vamos, que se nos nominades ó Oscuac ó Mellor Programa Caótico, entenderíamolo (OLLO, que non estamos pedindo ese Oscuac, que quede claro jeje).Sobretodo as virtudes que nos da a experiencia dos anos en Cuac FM, e que tódolos programas irán adquirindo co paso do tempo. Un exercizo de autocrítica é escoitar os primeiros programas e comparalos cos últimos. De certo que moitos se sorprenderían -para ben, por suposto-. Pero algunhas das virtudes que resaltaría de Malo Será serían a espontaneidade e a frescura: nin tódolos días temos as mesmas seccións, nin as mesmas seccións son iguais dun día para outro. Non sabes o que te podes atopar un luns ás 23 h. sintonizando Cuac FM.
  • ED: ¿Que programas cuáqueros escucoitades máis habitualmente?
  • I: Sempre procuramos escoitar a maior cantidade de programas posibel, pero por tempo e traballo/estudos non o temos fácil. De tódolos xeitos, sempre procuramos escoitar habitualmente Alegría, Desinformativo, Anatomía Deportiva, Zona Gaia, BSO, ¿Y si no de qué?, o que agora serán pequenos anacos de El Salchichón… e outros tantos que se me quedarán no tinteiro. Pero prometemos poñernos ó día cos podcast.
  • ED: Dádenos razones polas que, cada lunes ás 23:00, Malo Será (cuasi-anunciado na TV) debe ser escoitado.
  • I: (MODO psicoloxía inversa ON) Non escoitedes Malo Será. É vulgar, zafio, e absurdo. Vamos, que non ten chispa ningunha.
    (MODO psicoloxía inversa OFF) Agora en serio, coas nosas carencias e virtudes, cremos que logramos facer un programa máis ou menos entretido, nunha hora máis que inmellorabel para despedir un día tan noxento como o luns, cun sorriso na cara.

Entrevista a Anatomía Deportiva (lunes, de 22:00 a 23:00)

  • El Detective: ¿Por qué decidiste convertir en programa propio lo que en principio era una sección de Dentro de un orden?
  • Anatomía Deportiva: Siempre me encantaron los deportes. Cuando tuve la oportunidad de tener una sección de deportes en Dentro de un orden siempre se nos hacia muy justo el tiempo. Era mucha gente la que en un espacio de 15 – 20 minutos tenía que resumir sus deportes. Era el caso por ejemplo de Ignacio que se recorria media España haciendo reportajes del mundo del motor y participaba con nosotros por teléfono. Luego por ejemplo Benito y Álvaro también tenian su pequeña “porción” de seccón y no teniamos espacio para dar cabida a todo en tan poco tiempo. Además de esto un día que fui a Diez de Diez Mariano y Tomy me propusieron que le vendría bien a la emisora tener un programa de deportes y eso fue el paso definitivo hasta hoy.
  • ED: ¿Cómo haces para conseguir a entrevistados de ese nivel?
  • AD: Pues tengo la enorme suerte de contar con gente en el equipo de Anatomía muy ligada al deporte profesional. Es el caso por ejemplo de Benito que tiene enormes contactos dentro del atletismo y del deporte local o Nacho en el mundo del motor o mismo yo y Álvaro, que también tenemos nuestros contactos en el mundo del fútbol y del baloncesto. También los propios invitados que vienen al programa tienen la gentileza de abrirnos las puertas y facilitarnos los contactos con otros deportistas. Además hay que sumarle a eso bastante trabajo sobre todo porque es gente muy ocupada y tienes que adaptarte a sus horarios y sus circunstancias y también un trabajo considerable de documentación y producción.
  • ED: Virtudes y defectos de Anatomía Deportiva.
  • AD: Creo que no se pueden condesar más deportes en una hora jajjaja. Intentamos darle importancia también a deportes “minoritarios” (aunque no me gusta llamarlos así) y que no tienen tanta trascendencia como el fútbol o baloncesto o otros más conocidos. Otra virtud importante es la calidad humana del programa y la enorme profesionalidad de la gente integrante del equipo.
    Defectos: a veces queremos aportar tantas cosas en tan poco tempo que cuando hay debates a veces nos atropellamos un poco los unos a los otros pero es subsanable. Otro defecto o asignatura pendiente que tenemos es seguir informándonos de muchos deportes que no se conocen y que practican muchísimos deportistas. Se lo merecen.
  • ED: Programas de Cuac FM que suele escuchar el director de Anatomía Deportiva.
  • AD: Lo reconozco soy un radiadicto de Cuac. Tengo un propósito que poco a poco quiero cumplir, y es escuchar todos los programas de la emisora varias veces. De momento debo llevar un 60% aproximadamente de la parrilla de Cuac FM. Hay muchísimos programas que me gustan; te podría decir decenas pero hay algunos por los que tengo especial predilección: BSO, El Desinformativo, Fala Calado, ¿Y si no de qué?, Sopas con onda, El Detective, Alegría, Malo Será
  • ED: ¿Por qué debemos escuchar Anatomía Deportiva cada lunes a las 22:00 en el 103.4 FM?
  • AD: Pues porque pienso que es un programa que ofrece mucha variedad y posibilidades dentro del deporte. Además, creo que es un programa que está en expansión, y no quiero anticipar nada, pero los invitados que vamos a tener en próximas ediciones de Anatomía estoy seguro que no van a dejar indiferente a nadie. Y otro motivo es porque es un programa de Cuac.

“Radio, a través dun pico”, por Tomi Desastre

Este artigo foi publicado por Tomi Desastre (Alegría) no Cuaczine nº1 en inverno de 2000. A cuota é un pouco máis de mil pesetas, xa NON estamos na Facultade de Económicas senón no Estudio José Couso, e para facer un programa tendes aquí máis información. A emisora cambiou moito dende entón, pero non deixa de ter a súa actualidade:

Sigue leyendo

Entrevista al Desinformativo (lunes, 20:00 a 22:00)

  • El Detective: Ozzy, háblanos un poco de la evolución que El Desinformativo experimentó desde sus inicios en ésta, nuestra emisora. Garou, coméntanos tu experiencia en este programa.
  • Ozzy: Hay que decir que yo ya conocía CUAC FM desde 1997 (¡si!, un año despues de su creación), pero fueron programas como Emisión Imposible o Fraguel Rock lo que hicieron que yo empezara a interactuar con la emisora via teléfono; pero un día Javi Fraguel, que lo conocía de andar por los mismos bares asi como a otros cuácqueros míticos, me pregunto si me apetecía subir a la emisora a participar en uno de los últimos Fraguel Rock y fue ahi cuando realmente comprendí lo que era CUAC y empecé a darle vueltas a la posibilidad de hacer un programa…Corría el año 2004, en enero un gran amigo mío, el Sr. Xino, me comento que quería hacer un programa en CUAC FM, en una noche de fiesta le dije que le podía llamar El Desinformativo le hizo gracia y así se decidió el nombre…Creo recordar que el programa salió por primera vez a las ondas o la última semana de enero del 2004 o las dos primeras de febrero, no lo tengo claro, lo que sí tengo claro es que al segundo programa del Desinformativo (éste sí en febrero de 2004, no se el día) entró el Sr. Ozzy con la decisión de quedarse en las ondas.Las motivaciones iniciales por las que hicimos el programa era por el auge de la música comercial, de la radio fórmula, en fin, de los triunfitos… nuestra frase era que no queríamos destruirlos, queríamos desacreditarlos, ¡¡se podría decir que éramos un Desinformativo musical!!

    Lo bonito de esos inicios era que el Sr. Xino es de una cultura diferente a la mía, es de Venezuela, y yo de Monte Alto (jaja) y la improvisación se volvió el primer signo del programa: ninguno de los dos solíamos conocer la música que llevábamos y siempre quedaban bien aunque no tuvieran nada que ver sus gustos con los míos y entre canciones aprovechábamos para criticar toda la música comercial y todo sin ningún guión.

    Pronto nos dimos cuenta de que nuestras mentes querían más y, siempre escudándonos en la música, empezamos a atacar formas de vida, políticos, religiosos….en fin eso sólo fue el comienzo.

    Para la 2ª temporada tuve un disgusto que a la larga me vino bien radiofónicamente y en la vida en general: ¡¡mi compañero el Sr. Xino se marcha a Barcelona!! y entonces encajo el golpe y decido que esa temporada voy a hacer el programa YO SOLO para encontrarme en las ondas, para saber que es lo que realmente quería hacer, y poco a poco voy sacando inquietudes y mala hostia acumulada utilizando sobre todo las letras de las canciones para decir lo que quiero…

    A partir de la 3ª temporada empieza la búsqueda de colaboradores (en todos estos años hasta hoy en día ha pasado mucha gente por el programa: Fon, Emper, la sección radikal Juan Luis, la señorita Cordelia, Marcos, Malala, Pelis, María, Fer, Juan, la señorita Anaba, la Trigésimo Octava reencarnación del Sr.X, Cholo, Lobo, el Sr. McClane, Yeiko, Garou… ¡¡y seguro que olvido a alguien!!

    La temática empieza a sufrir cambios, el programa empieza a guionizarse, se empieza a meter noticias entre la mÚsica, aparecen secciones: de agenda cultural, seguimiento a conciertos, ¡de cine! (sí, Dani, de cine), de lecturas de libros…

    Tras muchos experimentos las noticias cada vez van ocupando más minutos en el programa y a dos meses de finalizar la 4ª temporada, aparece en el programa una persona fundamental: el Sr. Garou, su llegada coincide con la profesionalidad absoluta del programa, la cantidad de información que manejaba para el programa ya era impresionante.

    La 5ª temporada empezamos Garou y yo solos pero pronto se unirían el Sr. Lobo y la Trigésimo Octava reencarnación del Sr. X que se convertirán en el mejor equipo y más duradero que he tenido nunca (también nos acompañó la señorita Anaba en cuanto tenía tiempo) la música pasaba a ser un acompañamiento de nuestras voces y empezaba a plantearme la posibilidad de adquirir una hora más de programa porque el ritmo que llevábamos cada vez era más rápido y tenía tantas cosas que decir…

    En la 6ª temporada, el Sr. Garou se marchó a Madrid pero no abandonó el programa, siguió haciéndolo por teléfono desde Madrid, y aprovechando que estaba allí, le comenté que podía hacer algún tipo de trabajo de investigación y el Sr. Garou consiguió sacar entrevistas y visito sitios para hacer reportajes del tipo: en la cadena SER, en la COPE, en Radio Nacional, en la Iglesia de la Cienciología, en el Congreso de los Diputados, en Telemadrid… etc, y eso hizo que el programa diera un salto de calidad enorme.

    Y,finalmente,ahora nos encontramos en la 7ª temporada, por fin ya con dos horas de programa (estoy pensando en coger una tercera porque todavía vamos muy justos de tiempo…) el Sr.Garou ha vuelto a Coruña y mantenemos el mismo equipo de las dos últimas temporadas, aún tengo mas ilusión y fuerza ahora que cuando empecé, así que vais a tener Desinformativo para rato, queridos oyentes…

    Garou: La leche…¿evolución personal o del programa? A ver, llegué sobre abril del 2007 (finales de la 4ª temporada). El formato del programa estaba bastante definido en esa época (noticias, comentarios y musica), y en la temporada 5ª comencé a hablar de paranoias de la realidad (falacias, religiones, escandalos empresariales e incongruencias varias en este mundo). En la sexta fui a Madrid por motivos personales y continué con mi sección bajo la amenaza del lag, la batería del móvil… y Sr. Ozzy pidiendo que fuese a sitios con politicos, para entrevistarlos… y resulta difícil hacerlo cuando alguien se “defiende” a través del distanciamiento, aunque esté a un metro de tí (truco mental: SOLO SON HUMANOS. Bueno, la Espe no…)
    Y ahora esta temporada… la verdad es que no me he movido mucho en lo que va de temporada, para mí otoño es la época de mayor trabajo del año, y… no estaba. En fin, por lo menos ya se que el próximo objetivo es la Xunta. Que se enteren de que existimos…

  • ED: Elaborad un ranking de los 5 personajes más criticados en la historia de vuestro programa, y explicadnos por qué.
  • O:  Joder, qué pregunta más difícil. Con el que empecé a cebarme fue con:- Paco Vázquez, a este señor le han publicado dos libros de 400 páginas con todos sus chanchuchos, fue y sigue siendo un déspota, decía que era socialista cuando todo el mundo sabia que era del Opus… ¿quieres que siga? Mejor no, que me enveneno.- Fraga, este superviviente de todos los regímenes políticos en los que estuvo, es un personaje que dio mucho miedo. Yo le contaré a mis hijos cuentos de miedo con Fraga de protagonista… Y aparte de todas las cafradas que hizo este señor, como firmar sentencias de muerte cuando era ministro de Franco, lo que más me molestó fue la respuesta a la catástrofre del Prestige.- José María Aznar, un hombre que en su primer mandato es capaz de pactar con ¡¡¡¡nacionalistas vascos y nacionalistas catalanes para llegar al poder!!!! y que luego con mayoría absoluta se gana a pulso el odio de mas de la mitad de España, con temas como la LOU, el Decretazo, el Prestige… ¡¡¡y sobretodo la guerra!!! Qué más decir…

    George W. Bush, sobre este personaje yo tengo mi propia teoría, creo que se hacía pasar por tonto para justificar sus terribles acciones pero que de tonto no tiene nada… lo odio, odio a este personaje, cuántas vidas se han ido por su culpa.

    – El quinto no puede ser un personaje tiene que ser algo abstracto que son LAS RELIGIONES, que son lo peor de la humanidad ¡¡TODAS!!

    G: En primer lugar no pondría a un ser humano, sino a un ente: los medios de comunicación empresariales. Ya no hay un espiritu de “búsqueda” mas allá del google… por parte de los medios. Los periodistas de este país le meten unas ganas tremendas porque saben que hay “algo” en el acto de informar que te llena de una manera única. Son adictos a ello. En cambio los medios de comunicación son adictos al dinero. Y si no hay medios para “vivir” el periodismo, no hay información, sólo “comunicación empresarial”…

    Bush. Este “ente humano” le provocó una acidez de estómago tal al Sr. Ozzy que empezó a hacer comentarios sobre él en un programa de música… Y la verdad, es que fue un Hitler perfecto durante ocho años, y nos las coló TODAS al Planeta entero.

    Rajoy. Más que Zapatero, que es el siguiente en la lista. Pero este es mas “In”. Incompetente. Incapaz. Vamos, es el sparring del PP entero…

    Zapatero. Porque aunque a día de hoy sea un muñón, empezo bien: ley del matrimonio, le tocaba los huevos al clero, fue nuestro “Obama” español… (Sí, va con segundas XD)

    Berlusconi. creo que en el ránking de críticas va por delante del Papa más que nada porque sale mas en sus medios de comunicación XD. Y ya son demasiados años cagandose en toda Italia como para que no aparezca en este ranking…

  • ED: ¿Qué virtudes y defectos destacaríais de vuestro programa?
  • O: Virtudes: el programa es rápido para ser dos horas, las opiniones son frescas (a mis colaboradores no les digo nada de lo que voy a plantear así dicen lo primero que piensan) y son cercanas a la gente puesto que nosotros somos gente de la calle y sobre todo, no nos casamos con nadie.Defectos: a veces me travo un poco al leer porque es mucha la cantidad de información que doy por programa; a veces las opiniones se radicalizan demasiado y ése no es el objetivo; a veces los colaboradores se pisan entre ellos, pero cada vez menos.
  • G: El bien y el mal son conceptos que no tenemos por que barajar. El programa es espontáneo, con un guión que marca el Sr. Ozzy a traves de las noticias diarias. Así que las virtudes y defectos son las que tenemos como personas. Yo me pierdo a veces en medio del programa, el Sr. X^38 lanza unos comentarios que pueden parecer ofensivos (si no sientes el tema del que se habla), y el Sr. Yeiko ultimamente viene con traje y corbata a la pecera. Es grotesco tratar de definir lo bueno y lo malo. Pero lo mejor, sin duda, es la libertad que hay para cagarla, a condición de aprender de la cagada cometida.
  • ED: ¿Qué programas de Cuac escucháis habitualmente?
  • O: Escucho muchísimo Cuac, estoy enganchado totalmente. Los programas que más me gustan no son pocos y son: Malo Será, Alegría, Café con Gotas, El Salchichón, Periscópicos, Sopas con onda, Zona Gaia, ¿Y si no de qué?, BSO, Inframundo, Fala Calado, Arquivos de Son y me llama mucho la atención La Gran Armada.
  • G: … en mi casa se escucha fatal Cuac y aún no tengo Internet, así que me bajo lo que puedo de los podcast… Pero escucho Alegría, Periscópicos, YSNDQ, El Salchichón, y aún me tengo que bajar unos cuantos mas al portátil (¿El Detective también vale de Cuac?)… pero he perdido mi reproductor de mp3… a ver si hay rebajas XD
  • ED: Dadnos razones por las que el Desinformativo ha de ser escuchado por todos cuando en el Monte Zapateira y casi todo el Planeta Tierra sea lunes de 20:00 a 22:00…
  • O: Porque el programa es un desahogo total, porque nuestras opiniones las sentiréis muy cercanas, porque creemos en la conciencia social y en la unión de la gente para luchar todos juntos por nuestro derechos.
  • G: Los líderes políticos, sindicales, sociales, religiosos y demás no ayudan a pensar, en esta época solo guían, ordenan o prohíben, según de donde salga el dinero que los mantiene.A quien crea el dinero le da igual la crisis, aunque lo tengan oscuro con la quiebra de los bancos y grandes compañías. Irse al paro con 5 millones de euros no es ser un “Parado”.

    Así que aquí estamos, sobreviviendo rodeados de un caos invisible, deseando que nos dejen en paz en nuestra casa (hipotecada), viendo nuestra vida y la de los demás a traves de la televisión y deseando ganar un concurso, una lotería, ALGO que te quite de la monotonía en la que se ha convertido tu realidad

    …Lo peor de todo es creer que la forma de mostrarnos la realidad que tiene la televisión o la prensa es la que más se ajusta a como somos nosotros, a nuestra forma de ser. ¿Alguien duda acaso que los medios de comunicación no transmiten emociones?

    Hay formas de ver “la realidad” que son auténticas cadenas para el ser.

    Hay que romperlas, no ya para ser “libre”, sino para ser tu mismo.

Entrevista a El Kamikaze (miércoles, 21:00 a 22:00)

Esta semana toca un programa que está a punto de despedirse: el miércoles, 27 de enero terminará su andadura El Kamikaze.
  • El Detective: El vuestro es el programa que ha impulsado que la emisora se adhiriese a la Marcha Mundial por la Paz y la No Violencia. Háblanos sobre ella.
  • El Kamikaze: La Marcha, que acabó el pasado 2 de enero, es un intento de concienciar a los pueblos y reclamar a los poderosos de que es necesario otro mundo y ese nuevo mundo debe ser no violento. Esta Marcha ha puesto sobre la mesa la estupidez de los poderosos, que poseen el armamento nuclear suficiente para hacer volar más de 30 veces el planeta. ¡¡Ni que pudiésemos morir más de una vez!! Y de momento sólo tienen armas nucleares Estados, en el momento que la consigan otros grupos de poder o terroristas estaremos en un callejón sin salida. También se ha puesto en evidencia las diferentes formas de violencia que nos acompañan cotidianamente y que ya están incorporadas a nuestra cultura. La difamación, la discriminación, la explotación, el sometimiento, la especulación, la usura, etc que se encargan de degradar, despreciar y utilizar a unos seres humanos por otros para su beneficio.
  • ED: Ahora que está de actualidad la Ley General del Audiovisual y el peligro que corren las emisoras comunitarias, ¿qué dirías para tratar de convencer a los legisladores de las ventajas sociales de los medios comunitarios?
  • EK: Me encanta que me hagas esta pregunta. (jejeje) porque esta ley es un ejemplo de violencia por discriminadora y excluyente.Desde antes de ser un cuaquero, soy miembro del Partido Humanista y desde él siempre hemos reclamado la existencia de los medios de comunicación social de carácter no lucrativo, estableciendo un espacio para ellos. Son (somos) una necesidad por higiene y salud democrática porque son los únicos que abren puertas a la diversidad de la información y a las minorías, ocultadas o manipuladas por los grandes medios de comunicación, tanto públicos como privados comerciales.

    Así que les diría a los legisladores: “amigos, sean coherentes con sus palabras y reclamos de libertad de expresión y de igualdad de oportunidades. Legislen con la cabeza y no con los bolsillos. Hagan que no nos avergoncemos, una vez más, de ustedes”.

  • ED: Virtudes y defectos de El Kamikaze:
  • EK: Las virtudes de El Kamikaze es que es un programa de orientación humanista. Desde sus inicios y de diferentes formas hemos querido plasmar nuestra forma de entender el Humanismo Universalista otra virtud es que ha sido un programa vivo, en permanente cambio, al fin y al cabo El Kamikaze es un ser vivo que nace, crece, se desarrolla y muere… Defectos, todos los imaginables y alguno más. Pero sobre todo ha sido no haber sabido darle un tono lúdico-irónico a la actualidad del mundo que nos rodea.
  • ED: ¿Qué programas de la emisora escuchas con asiduidad?
  • EK: Últimamente no escucho mucha radio, antes por motivos de trabajo sí la ponía más. Solía escuchar Café con gotas, No+, Alegría y algún programa más que ya no esta y no recuerdo el nombre; eso sí siempre que subo a la emisora tengo el dial en el 103.4 y no me pierdo al programa anterior y al posterior. Os recomiendo Periscópicos, porque son muy buenos (grillos?no!), también Dentro de un Orden, por lo demás, no soy asiduo de los podcast por cuestiones de tiempos aunque me insistieron en escuchar El Salchichón y sí, sí es un programa de radio, sí de radio… que merece la pena.
  • ED: Dinos brevemente por qué debemos escuchar El Kamikaze todos los miércoles a las 21, o desde el podcast.
  • EK: Por dos razones: la primera porque somos el único programa de Cuac que abiertamente apostamos por la no violencia, nos definimos humanistas universalistas (toma ya!) La segunda: y la más emotiva es que hemos cumplido una etapa y desaparecerá El Kamikaze, nuestro último programa será en miércoles 27 de enero, donde estáis todos invitados. Quiero que sea una “muerte dulce y alegre”, como deberían ser todas, y para eso invitaremos a todos los que a lo largo de nuestras 6 temporadas has participado en el programa y todos aquellos que os animéis a despedirnos en vivo y en directo.

Entrevista a “Periscópicos” (miércoles, 20:00 a 21:00)

DSC_0094
  • El Detective: Se rumorea que bebéis de muchas fuentes: Groucho Marx, Los Morancos, la clase política española… Comentadnos dichas referencias:
  • Mr.Borji:Coño, ¿hay fuente de Los Morancos? Cómo está el país xD
  • Fer: Tratamos de hacer humor inteligente, pero es dificil porque nosotros no lo somos. En realidad, personalmente soy fan del difunto Gila, todo un pionero en hacer el humor y no la guerra.
  • Negro: Al contrario de lo que podáis pensar… no me influyeron Will Smith o Martin Lawrence, sino que he preferido inspirarme en humoristas de calidad: Paz Padilla, Arévalo con sus chistes de tartamudos…
  • ED: Habladnos de los diplomas del programa, esa gran contribución a la Humanidad.
  • MB: Es el verdadero aliciente, más allá del kilo de golosinas o la botella de bebida alcohólica que acompaña al diploma. Además, si Fer lo aprueba será algo bueno, que Fer nunca se equivoca. Menos con las mujeres.
  • F: El diploma nació de la urgente necesidad de echarnos unas risas con Dani Maverick (BSO) pero nos hizo mucha gracia y lo fijamos. Cuando me imagino que los galardonados con el diploma usan este como calefacción, papel de liar, avión de papel y posavasos, me siento útil con la sociedad.
  • N: ¿Qué diploma?
  • ED: Virtudes y Defectos de Periscópicos… Venga, que no tengo todo el día.
  • MB: Es un programa de mucho humor, de ritmo rápido y sentido social elevado. El defecto clave es el tiempo, a veces hay que reducir secciones o quitarlas directamente. Pero, bueno, somos un programa carrrrgado de contenidos, xD.
  • F: Empezaré con las virtudes, que acabo antes. El ritmo rápido del programa es lo mejor (1,5 chistes por minuto aprox xD) tambien cuidamos mucho la música de fondo y de las secciones para darle una, digamos, estética ska-reggae. Sobre los defectos: No sabemos hacernos promoción, gritamos mucho, hablamos todos a la vez y tenemos un extraño gusto por cantar.
  • N: Pienso que es genial el humor con el que intentamos enfocar todas las secciones, buscando el lado gracioso y los dobles sentidos (¡¡¡ARRIBA EL POLVORETE!!!). En cuanto a los defectos… ¡NINGUNO! Con un guionista y director del programa como el Señor Liñares y un técnico de mesa como Mr. Borji, ¡un programa de humor sólo puede ser perfecto!
  • ED: Se nota que sois personas que escucháis mucho la radio. En concreto, de Cuac FM, ¿qué programas seguís?
  • MB: Seguir en directo no suelo, aunque me gustaría, la verdad. Es el propósito para el 2010, junto con el famoso de ir al gimnasio y de comprarle un vibrador al Negro. En podcast escucho ¿Y si no de qué? y, ocasionalmente, BSO. En el propósito anterior está Desinformativo y algún otro. Bueno, y Unagui, que para eso es el otro programa del que manejo el sonido.
  • F: Uff, acabo antes diciendote cuales no escucho, soy un yonqui de CUAC xD. Para mi los 2 mejores programas son el Desinformativo y El salchichón, nunca me los pierdo. También escucho con frecuencia ¿Y si no de qué? y Alegría. El Kamikaze y BSO menos, pero tambien están entre mis favoritos.
  • N: Borji, ante todo gracias por el vibrador; desde que Fer no viene a mi cama, me siento muy solo. En cuanto a los programas… tengo que confesar que no suelo escuchar mucho la radio xD. En cualquier caso, tengo que decir que son enorrrrrrmes enorrrrrrrmes los compañeros de ¿Y si no de qué? xD.
  • ED: Los miércolés de 20:00 a 21:00 es obligado escuchar Periscópicos, eso lo sabemos todos. Pero, ¿por qué?
  • MB: Porqué estamos hasta los cojones de la información pasada por los filtros de las grandes empresas y porqué hay muchas, muchas noticias que necesitan ser tomadas en clave de humor para que realmente nos puedan interesar. Además, los chistes de Fer suelen ser graciosos; si no, son castigados con <grillos.mp3>. Y, por supuesto, el Drama Button y El Polvorete. No pueden fallar, y menos el último. El Negro es mucho Negro.
  • F: Si no puedes ver un telediario sin ponerte de mala hostia, Periscópicos es tu programa. Nos dedicamos a ridiculizar a los que hacen que el mundo sea tan absurdo, injusto y violento, nosotros lo llamamos hacer el humor, no la guerra para ligar más. Además, si no nos escuchas, la gente dudará de tu orientación sexual.
  • N: Si quieres saber lo que ocurre en el mundo de manera objetiva y con información contrastada, y además escuchar comentarios ingeniosos sobre las noticias… Mejor que no nos escuches xDD.

Entrevista a El Salchichón. Sí, sí, El Salchichón (jueves, 19:00 a 20:00)

  • El Detective: Hoy toca El Salchichón. Sí, sí, El Salchichón, un programa de radio llevado a cabo por el sin par Lolo Ramas, quien con un agradable fondo musical puede estar una hora entera hablando de cualquier cosa, improvisando sobre la marcha. Lolo, ¿qué consejos les darías a los futuros locutores que deseen hacer un programa en solitario?
  • El Salchichón: Que conste que lo de lanzarme a hacer el programa en solitario no fue algo premeditado, de hecho la idea era hacerlo con un par de compañeros, pero no pudo ser por temas laborales. La verdad es que me imponía respeto hacerlo solo, pero tenía mucho mono de radio así que decidí tirar p´alante, con este formato de manera experimental/provisional. Después se ha dado la circunstancia de que me he encontrado cómodo haciéndolo de este modo, y me ha resultado satisfactorio ser capaz de trabajar de manera totalmente distinta (por no decir opuesta) a como lo había hecho antes (en un contexto de un equipo de 6-8 personas). Sin embargo, soy un convencido del trabajo en equipo y tengo claro que más antes que después volveré a volcar mis esfuerzos en algún tipo de proyecto común.
    Dicho lo cual, y volviendo a la pregunta XD y aunque no soy nadie para dar consejos, creo que lo más importante para hacer un programa en solitario es hacer palpable que crees en tu propio discurso, no importa cuál sea el tema a tratar, aunque se trate de algo anecdótico, disparatado o frívolo, lo importante es transmitir que en ese preciso instante no existe ninguna otra cuestión en el universo más urgente que tratar ese tema en concreto. Si el oyente no percibe esa implicación, si te muestras tibio o indiferente ante los temás que tú mismo eliges, o si te conviertes en una máquina de recitar datos, será muy difícil que consigas la atención de la audiencia, y aún menos su complicidad.
  • ED: Una de las pasiones de Lolo es la radio-ficción, algo que demostró en Oye, neno. Recientemente ha convocado los “Premios Salchichón” a la mejor pieza de radio-ficción de la emisora, para animar a los compañeros a que se adentren en este antaño explotado pero actualmente desconocido género radiofónico. ¿Cómo animarías a los lectores de esta web a que hagan radio-ficción?
  • ES: Como comunicadores es bueno que seamos capaces de manejar todos los registros posibles y en ese sentido la radioficción es una valiosa herramienta en nuestras manos para expresar de forma original cualquier idea. A menudo cuando decidimos que vamos a tratar tal o cual tema en nuestros programas lo planteamos automáticamente siguiendo los típicos formatos de siempre: tertulia, debate, entrevista… y todo eso está muy bien, pero junto a ello, no hay que desdeñar la posibilidad de afrontar esas mismas temáticas desde la radioficción, que permite tomar puntos de vista excéntricos, sutiles y verdaderamente originales, difíciles de adoptar desde los formatos convencionales y con un gran potencial para sorprender al oyente. Para que se me entienda, una pieza de radioficción en cualquiera de nuestros programas podría jugar el mismo papel que una viñeta de Forges en El País.
    Por otra parte, la radioficción es una vía perfecta para canalizar las inquietudes artísticas o creativas de cualquier persona: si te gusta escribir te sirve para probarte como guionista, si te gusta actuar qué mejor teatro que el de las ondas, si disfrutas haciendo virguerías con el editor de audio, lo mismo… En definitiva, hacer radioficción es, amén de laborioso, escandalosamente divertido. Y además no lo hace casi nadie en estos tiempos, es un territorio en el que queda mucho por explorar. Uno de mis sueños sería que un futuro la radioficción llegase a ser (entre otras) una de las señas de identidad de CUAC FM, y en buena medida esa es la razón de ser de la convocatoria de este “Premio Salchichón”.
  • ED: Explícanos un poco las virtudes y defectos de tu programa.
  • ES: En cuanto a los defectos, y poniéndome en el pellejo del oyente, supongo que no todos los días tienes el cuerpo como para meterte entre pecho y espalda un sermón que se casca un fulano por las buenas tratando de lo divino y lo humano sin demasiado rigor, como si fuera un iluminado, con un discurso en ocasiones denso, algo barroco y cargado de subjetividad…
    Pero, por otra parte (entrando en las virtudes), creo que si el oyente es capaz de convivir con todo lo anterior, a cambio de su complicidad recibe puntos de vista imaginativos sobre los temas más variados, relaciones insólitas de acontecimientos históricos y algunos coletazos de un extraño sentido humor, todo ello dentro de una atmósfera agradable en la que tiene mucho que ver la Preservation Hall Jazz Band de New Orleans.
  • ED: ¿Qué programas de Cuac FM sigues con asiduidad?
  • ES: Según voy conociendo más cuáquer@s, me voy interesando por lo que hacen, y también me hago semanas temáticas en las que fisgoneo en los podcasts de programas que no conozco, pero mi intención es tener pronto controlados al 100% porque considero que en una emisora comunitaria es importante que todos sepamos qué es lo que están haciendo nuestros compañeros. Por mojarme un poco, que es lo pretendes cuando nos planteas esta puñetera pregunta XD te diré que no suelo perderme algunos programas como La Gran Armada, El Desinformativo, YSDQ, Alegría, Sopas con Onda, Malo Será, Periscópicos o El Kamikaze. Ah, y en ocasiones se me cuela la señal de un tal Detective.
  • ED: Danos razones claras y concisas, y sin embargo extensas, por las que El Salchichón debe ser escuchado cada jueves de 19:00 a 20:00.
  • ES: Más concisas que extensas:
    Porque no se parece a ningún otro programa.
    Porque se respeta la inteligencia del oyente.
    Porque sigue una línea argumentativa imprevisible.

    Y aprovecho para desear un feliz 2010 a toda la comunidad cuáquera. A buen seguro será un año de grandes retos para nuestra palmípeda emisora.

Entrevista a Fala Calado (viernes, 21:00 a 22:00)

  • El Detective: Na entrevista semanal, esta semana toca un programa acostumado a “delinquir” (Tomi dixit) pedindo o voto fora da campaña electoral, e sobornando aos votantes con comida. ¿Non sentides que estades a pervertir o libre exercicio ao voto dos compañeiros da emisora? É máis, ¿o ano que ven faredes de novo esas tortillas tan ricas que fixeron que vos votase ata como “Mellor Locutor”?
  • Lo Fala Calado: Aiiiiii, as tortillas!!! Nos solo queríamos alimentar os locutores de cuacfm, que os viamos moi desnutridos, así que aprobeitamos e fixemos unhas tortilliñas para os Oscuacs 09 :PBromas a parte, o primeiro ano que fumos os Oscuacs chegamos sen nada, e vimos que a xente repartía carambelos con nomes do seu programa, outros repartiron pegatinas, e outros ian con camisetas do seu programa. Vimos un ambiente moi festivo e bonito. Nos chegaramos sen nada preparado e fixemos un papel a prisa e correndo que poñia “Beso por voto” . O ano seguinte pensamos en preparar algo chulo, e pensamos nas tortillas, a modo Fraga en campaña electoral, “Pincho por voto” . A intencion era levar algo divertido, nada máis. Os Oscuacs son unha festa e creo que non deberian influir nos votos que leves un caramelo,ou nada. Debes votar a quen queiras co criterio que estimes oportuno. E este ano… ainda non sabemos o que levaremos, pero on pensedes que vamos a alimentarvos sempre, jijijji.
  • María Fala Calado: Certo é, os Oscuac son para pasalo ben e coñecer máis aos teus compis de radio. O ano pasado tortillas e bocatadillos de nocilla, este ano…aínda non o sabemos, pero non somos das que repetimos, así que…quen sabe….
  • ED: A xente de Relacións Laborales está creando un bastión dentro de Cuac FM con programas como Dentro de un orden, o seu spin-off Anatomía Deportiva, e por suposto Fala Calado. ¿É que tedes un sexto sentido co que captades as chamadas da radio que outros non teñen?
  • LO: eu estudiei Relacións Laborais, pero xa rematei fai uns tres anos. Ía na clase con Juan, Iago, e Lucas. Son os meus amigos, pero non ten nada que ver que acabásemos todos na Cuac FM. Cando eu estaba en 2º ano de carreira empecei coas nenas en Radio Roncudo, cun programa que se chamaba “A Resaca” pasamos pouco tempo na emisora cormelana, pero sempre nos quedaran as ganas de seguir facendo radio. Así que no 2007 (eu xa non estaba en RR.LL) enteramonos de que existía a Cuac FM e decidimos facer o programa aquí, que mutou de nome para Fala Calado, porque na 103.4 xa estaban os compañeiros de “Resaca Musical” e ía ser moita resaca xunta.Como decía non ten nada que ver que acabasemos todos aquí. O deles foi por unha idea do actual Director da escola de RR.LL. para que o alumnado se movera e participara na radio, para difundir noticias da escola. Eu nunca participaria nun proxecto da miña antiga escola se é promovido por este Director, porque non fago moi boas migas con ese señor, a idea pareceume boisima, pero con ese home cero de trato. Nos viñemos dende Corme, como dixen, a única vinculación con Anatomía e Dentro de un orden é que son moi bos amigos meus. E por certo, están facendoo moi ben, e encantariame que viñera máis xente de RR.LL ou de Corme facer un programa en Cuac FM.
  • MA: a min encádrame cos informáticos se queres, de feito, só Lo estudiou alí. Dende os principios de Fala Calado, sempre houbo de todo…e nada repetido, bueno… ata agora coa incorporación de Ramos, porque si… ¡¡¡¡temos un rapaz en Fala Calado!!!!Non creo que os estudios que fagas teñan algo que ver con que che guste a radio ou non (só que se eres informática, non sei porque, tes grandes posibilidades de rematar na mesa de son….).
  • ED: ¿De que cousas podedes presumir, e que cousas tendes que mellorar no programa de Fala Calado?
  • LO: Eu presumo, e digoo con mayúsculas “PRESUMO” de que o paso moi ben facendo o programa. Para min é a relaxación semanal, chego alí as 9 da noite dos viernes e desconecto. Creo que se nota que o pasamos ben facendo o programa, e eso é algo moi bo, porque se te divirtes facendo algo probablemente salga ben.E bueno, mellorar… en moitas cousas. Deberiamos facer unhas cuñas do noso programa de unha vez, que levamos moito tempo e non temos ningunha feita. Tamén creo que deberíamos xuntarnos os actuais membros e facer un refrescado do programa, para crear novas sección e aportar ideas, tanto para cuñas como para música.
  • MA: Opino o mesmo ca Lo. Pasámolo ben e desestresámonos (a non ser que estea a mesa toda patas arriba…), é unha boa maneira de comezar o finde.Non sei ata que punto se transmite o como pasamos, pero se non dá esa sensación, entón temos que mellorar iso.Mellorar?? Tantas cousas….
  • ED: Contádenos que programas da emisora escoitades máis habitualmente.
  • LO: Habitualmente eu escoito “El Desinformativo”, Chanfaina Bizarra, Malo Será, Zona Gaia, Alegría, BSO… esoito moitos máis en canto podo, pero estes suelo escoitalos, e bueno, que se me olvidaba, escoito “Complejo Lambda” cando volvo da radio co coche.
  • MA: Teño intención de escoitar polo menos unha vez, todos os programas da parrilla, pero por agora só puxen no itunes a Chanfaina Bizarra, Desinformativo, BSO, ¿Y si no de qué?, Alegría e Crossover. ¡En breves engadirei máis!
  • ED: Por último, dádenos razóns polas que, tódolos venres, de 21 a 22 horas, temos que escoitar Fala Calado no 103.4 ou por www.cuacfm.org
  • LO: Pois tendes que oír Fala Calado os venres as 21.00 porque a esas horas estarás facendo algo de cear, e non se pode frixir un ovo mentres ves o Telediario. E se non estas facendo de cear estarás poñendote guap@ para sair de festa esa noite, e claro, todos sabemos que se escoitas os 40 principales podeche salir unha canción chunga e por culpa do susto faste un borrón no ollo co rimmel e tes que empezar de novo, así que mellor escoitar Fala Calado, porque facemos que non se che pegue a comida e tamén conseguimos que vaias cos ollos perfectamente pintados 😛
  • MA: Pois… joe Lo… tiña que contestar eu antes que me roubas todas as ideas… Ademáis de todo o dito, sabemos se nos escoita a xente ou non, e coñecemos unha xente que coñece a outra xente que poden parecer que parezca un accidente 😉